پير غلام على طوسى شريف و توقیت

پير غلام على طوسى شريف، رساله اى حوالى سال ۹۵۰ ق نوشته و در آن كوشيده است براى ظهور حجت عليه السلام در سيزده سال بعد ، يعنى سال ۹۶۳ ق ادلّه و شواهدى به دست دهد. نام رساله بر اساس نوشته خود مؤلف، «مبشّره شاهيه» است. آنچه از نام رساله مى توان دريافت، تركيبى است كه از «بشارت» به ظهور مهدى و «شاه» يعنى طهماسب در آن عرضه شده و بدين ترتيب ، بشارت به ظهور، به عنوان نوعى بشارت شاهانه وصف شده است. خود وى مى گويد: «چون اين رساله ، مشتمل است بر سعادت بشارت قرب ظهور صاحب الأمر و الزمان عليه السلام مسمّا شد به مبشّره شاهيه». روش استدلال او با ملاحظه منابع و مدارك مورد استناد ، نوعى روش تركيبى با بهره گيرى از احاديث، علوم غريبه، مادّه تاريخ بر اساس حساب جمل، قرانات نجومى، و نيز اشعارى از شاه نعمت اللَّه ولى است.[۱]