عرضه احادیث ضعیف به جامعه

پاسخ اين سؤال منفى است ؛ زيرا با سرگذشت تأسّفبارى كه تدوين حديث داشته و احاديثى كه به دست سياستبازان تاريخ اسلام ساخته شده اند، عرضه خام متونى (نُصوصى) كه اعتبار لازم را ندارند، نه تنها سودمند نيست، بلكه كارى بس خطرناك به نظر مى رسد.

بنا بر اين، احاديثى را كه از نظر سندْ ضعيف اند، نه مى توان به طور مطلق پذيرفت و نه مى توان به طور مطلق، رد كرد . البتّه راه سومى وجود دارد و آن، نقد و ارزيابى اين گونه احاديث است، كه بايد گفت : نه تنها اين گونه احاديث، بلكه حتّى احاديثى كه از صحّت سند برخوردارند، به نقد و ارزيابى نياز دارند؛ زيرا صحّت سند، دليل قطعيت صدور [ از پيامبر(ص) و اهل بيت عليهم السلام ] نيست.

چه بسا كه پژوهشگر توانا، در نقد و ارزيابى حديثى كه از نظر سندْ صحيح است، به اين نتيجه برسد كه آن حديث، صدور نيافته و يا به گونه اى ديگر صادر شده و يا معنايى جز آنچه ظاهر يا صريح آن است، دارد، يا به عكس، معتقد شود كه حديثى كه از نظر سندْ ضعيف است، صادر شده است . همچنين ممكن است نتيجه ارزيابى حديثى، پيدا شدن قطعيت يا اطمينان و يا ظن به صدور و يا عدم صدور آن باشد.