زبان، عامل پاداش و عقاب الهی

حدیث :

حَدَّثَنَا أَبِي رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى الْعَطَّارُ عَنْ مُحَمَّدِ بْن‏ أَحْمَدَ بْنِ يَحْيَى بْنِ عِمْرَانَ الْأَشْعَرِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ السِّنْدِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مِهْزَمٍ الْأَسَدِيِّ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ع قَال‏:

إِنَّ لِسَانَ ابْنِ آدَمَ يُشْرِفُ كُلَّ يَوْمٍ عَلَى جَوَارِحِهِ فَيَقُولُ كَيْفَ أَصْبَحْتُمْ فَيَقُولُونَ بِخَيْرٍ إِنْ تَرَكْتَنَا وَ يَقُولُونَ اللَّهَ اللَّهَ فِينَا وَ يُنَاشِدُونَهُ وَ يَقُولُونَ إِنَّمَا نُثَابُ بِكَ وَ نُعَاقَبُ بِكَ.

ترجمه :

ابو حمزه نقل مى‏كند كه امام سجاد (ع) فرمود:

زبان فرزند آدم هر روز بر اعضاى بدنش متوجّه مى‏شود و مى‏گويد: حال شما چطور است؟ آنها مى‏گويند: اگر تو ما را ترك كنى حالمان خوب است و او را سوگند مى‏دهند و مى‏گويند: همانا ما به وسيله تو به ثواب يا عقاب مى‏رسيم.

_{الخصال، ج‏۱، ص۶}