بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
الحمدلله رب العالمین
فی الکافی عن الباقر علیه‌السلام یُنادی مُنادیٍ فی کُلِّ یَوم اِبنَ آدَم لِدْ لِلْمُوت(۱)
متولد شو برای مردن؛ یک حقیقت آشکاری که اغلب عقول مردم و اذهان مردم از آن غافل است؛ هر ولادتی برای فنا و نابودی است در نهایت.
و اجمع للفناء
گرد بیاور و جمع کن، پول را، مال را، اشیاء را، کتاب را، وسایل مطلوب زندگی را از جهات مادی، عینی، قدرت و چه و چه، همه‌ی اینها را زحمت بکش جمع بیاور، للفناء، برای اینکه از بین برود. همه‌اش از بین خواهد رفت.
هر آنچه که ما جمع می‌کنیم نابود خواهد شد. یک چند صباحی او مهمان ما است یا ما مهمان او هستیم، گاهی هم او هست ما می‌رویم، او هم خواهد رفت بعد از ما.
و ابن للخراب
بساز برای ویران شدن و خراب شدن
این توجه دادن ما است به طبیعت این عالم، عالم فناء و عالم ماده، که همه چیز در این دنیا برای آمدن و رفتن است، هیچ چیزی بقاء ندارد. این را انسان توجه کند و درک کند. به یاد عاقبت کار در هنگام آغاز کار باشد. این عبرتی است برای ما. دلبستگی‌ها را کم می‌کند؛ هم دلبستگی به اشیاء را، به چیزهایی که متعلق به ما است و هم دلبستگی به نفس را.
۱) الشافی، صفحه‌ی ۸۷۶
