روابط دیپلماتیک در قرآن و حدیث

(15)
روابط دیپلماتیک در قرآن و حدیث

شیخی، غلامعلى

کارشناسى علوم سیاسى
استاد راهنما: حقیقت، سید صادق
استاد مشاور: ستوده، محمد

پس از گذشت چهارده قرن از ظهور اسلام و تولد علوم و فنون جدید، این سوال مطرح مى‌شود که اسلام راجع به این پدیده‌ها چه نظرى دارد؟ آیا راجع به آن اعلام نظر کرده است یا خیر، چرا و چگونه؟ یکى از پدیده هاى قرن اخیر، روابط دیپلماتیک است که از اصول مسلم روابط خارجى کشورها در قرن معاصر به شمار مى رود. رعایت اصول روابط دیپلماتیک یک رشته محدودیت‌هایى را براى کشورها از جمله دولت اسلامى ایجاد مى کند براى مثال پذیرش عهدنامۀوین، که باعث مى شود در صورت استمداد مسلمانى در بلاد کفر، نتوان به وى کمک کرد و یا پذیرش اصل ولایت مطلقۀفقیه که تمامى مسلمانان را موظف مى نماید از وى اطاعت کنند و حال آن که ممکن است مسلمانى در بلاد کفر باشد. حال سوال این است که دولت اسلامى چگونه مى تواند در حین رابطه با دیگر کشورها و عمل به عهدنامه‌هاى بین المللى، ملتزم به اصل ولایت مطلقۀفقیه باشد یا جهاد ابتدایى را در عصر غیبت امام معصوم (ع) جایز بداند؟ چنین به نظر مى رسد اصل دیگرى به نام اصل (اوفوا بالعقود) راهگشاى این مشکل باشد که بر این اصل در اسلام بسیار تأکید شده است.