زمين ، يكى ديگر از نشانه هاى روشن توحيد و خداشناسى است كه خداوند متعال نيز به آن ، سوگند خورده است :
«وَالْأَرْضِ وَ مَا طَحَـاهَا .[۱]و سوگند به زمين و آن كه آن را گستراند» .
قرآن كريم ، بيش از هشتاد بار آفرينش و نظم و تدبير حاكم بر زمين را مورد توجّه قرار داده و پيروان خود را به دانش زمين شناسى به عنوان يكى از راه هاى خداشناسى ، دعوت كرده است .
از نگاه قرآن و احاديث اسلامى ، درس هاى فراوان خداشناسى در آفرينش زمين وجود دارد كه ما در اين جا به شمارى از مهم ترين آنها اشاره مى كنيم :
يك . اندازه زمين
نخستين نشانه توحيد در مطالعه زمين ، اندازه آن است . اگر زمين به كوچكى ماه و قطر آن ، يكْ چهارمِ قُطر كنونى آن بود ، نيروى جاذبه آن براى نگاه داشتن آب ها و هوا بر روى آن كفايت نمى كرد و درجه حرارت به صورت كُشنده اى بالا مى رفت .
به عكس ، اگر قُطر آن دو برابر قُطر كنونى مى بود ، سطح زمين ، چهار برابر سطح فعلى و نيروى جاذبه آن ، دو برابر مى شد و ارتفاع جو ، به شكل خطرناكى تقليل پيدا مى كرد و فشار هوا از يك كيلوگرم بر سانتى متر مربع ، به دو كيلو گرم بالا مى رفت و همه اين عوامل ، تأثير شديدى بر روى زندگى داشت .[۲]
آرى ! اين آفريدگار حكيم جهان است كه در نظام آفرينش هر چيزى را با اندازه گيرى معيّنى كه فلسفه خلقت آن اقتضا دارد ، آفريده است :
«إِنَّا كُلَّ شَىْ ءٍ خَلَقْنَـهُ بِقَدَرٍ .[۳]بى ترديد ، ما هر چيز را به اندازه آفريديم» .
دو . معلَّق بودن زمين در فضا
درس ديگر در مطالعه زمين ، رها بودن آن در فضا و كنترل آن به وسيله پايه هاى نامرئى قوّه جاذبه است . قرآن ، اين امر اعجاب انگيز و تأمّل آفرين را يكى از نشانه هاى توانايى و تدبير آفريدگار حكيم جهان مى داند و تصريح مى كند كه :
«وَ مِنْ ءَايَـتِهِ أَن تَقُومَ السَّمَاءُ وَ الْأَرْضُ بِأَمْرِهِ .[۴]و از نشانه هاى او آن است كه آسمان و زمين به امر او برپايند» .
اين آيه به روشنى دلالت دارد كه كُرات آسمانى و زمين بدون ستون و پايه و پيوند مادّى و محسوس و تنها به فرمان خداوند متعال ، در فضا استوارند ،[۵]و در آيه اى ديگر ، تأكيد شده كه تنها خداوند است كه بدون ستون ، آسمان ها و زمين را نگهبانى مى كند و مانع از سقوط آنها مى شود :
«إِنَّ اللَّهَ يُمْسِكُ السَّمَـوَ تِ وَ الْأَرْضَ أَن تَزُولاَ .[۶]خداوند ، آسمان ها و زمين را از سقوط ، نگاه داشته است» .
احاديث اسلامى نيز با الهام از اين آيات ، موضوع معلّق بودن زمين در فضا را به وضوح ، بيان كرده اند :
بَسَطَ الأَرضَ عَلَى الهَواءِ بِغَيرِ أَركانٍ .[۷]زمين را بدون ستون ، بر هوا گسترانده است . أقامَها بِغَيرِ قَوائِمَ ، وَ رَفَعَها بِغَيرِ دَعائِمَ .[۸]آن (زمين) را بدون پايه هايى برپا داشت و بدون ستون هايى بر افراشت . أَقامَ الأَرضَ بِغَيرِ سَنَدٍ .[۹]زمين را بدون تكيه گاه برپا داشت . اِستَقَرَّتِ الأَرَضونَ بِأَوتادِها فَوقَ الماءِ .[۱۰]زمين با ميخ هايش بر آب ، استقرار يافت . نكته مهم و قابل توجّه ، چگونگى اجراى امر الهى در استوار ماندن كُرات آسمانى و زمين در فضا و نگهدارى آنها در مدار خويش است كه در دو آيه ديگر ، توضيح داده شده است :
«اللَّهُ الَّذِى رَفَعَ السَّمَـوَ تِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا .[۱۱]خدايى كه آسمان ها را بدون ستونى كه ببينيد ، بر افراشت» .
«خَلَقَ السَّمَـوَ تِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا .[۱۲]خدايى كه آسمان ها را بدون ستونى كه ببينيد ، آفريد» .
اين آيات ، «اَمر» و «اِمساك» الهى در آيات قبلى را توضيح مى دهند كه جلوگيرى از سقوط آسمان ها و زمين به فرمان خدا و به وسيله پايه هاى نامرئى است كه در دانش امروز ، «قوّه جاذبه» ناميده مى شود . از اين رو ، وقتى يكى از اصحاب امام رضا عليه السلام به نام حسين بن خالد از ايشان درباره اين سخن خداوند متعال پرسيد كه :
«وَ السَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُكِ .[۱۳]و سوگند به آسمان مشبّك» .
امام عليه السلام در پاسخ انگشتانش را در هم فرو برد و فرمود :
هِىَ مَحبوكَةٌ إلَى الأرضِ . آن (آسمان) ، در زمين فرو رفته است .
حسين بن خالد ، مجدّدا سؤال كرد : چگونه در زمين فرو رفته است ، در حالى كه خدا مى فرمايد:
«رَفَعَ السَّمَـوَ تِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ؛ آسمان ها را بدون ستونى كه ببينيد ، برافراشت» ؟
امام رضا عليه السلام فرمود :
سُبحانَ اللّهِ ! ألَيسَ اللّهُ يَقولُ : «عَمَدٍ تَرَوْنَهَا» ؟! منزّه است خدا ! آيا خدا نمى فرمايد: «بدون ستونى كه ببينيد» ؟!
حسين پاسخ داد : چرا .
امام عليه السلام فرمود :
ثَمَّ عَمَدٌ وَلكِن لا تَرَونَها .[۱۴]آن جا ستون هست ؛ امّا شما نمى بينيد.
سه . آرامش زمين با چهارده حركت !
درس ديگر اين كه زمين با چهارده نوع حركت ،[۱۵]كاملاً آرام است ، به گونه اى كه گويا هيچ گونه حركتى ندارد . هنگامى به اهمّيت فوق العاده اين موضوع پى خواهيم برد كه بدانيم اين سفينه عظيم فضايى كه امروزه حدود شش ميليارد مسافر دارد ، در حركت وضعى با سرعتى معادل ۱۴۴۰ كيلومتر در ساعت ، و هفتاد هزار كيلومتر در حركت تبعى و ۱۰۷ هزار و ۲۸۰ كيلومتر در حركت انتقالى ، در فضا پرواز مى كند ؛ امّا با اين وصف ، كاملاً آرام است . قرآن كريم و احاديث اسلامى ، مكرّر بر اين درس خداشناسى تأكيد كرده و مردم را به تأمّل در آن ، فرا خوانده اند :
«اللَّهُ الَّذِى جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ قَرَارًا .[۱۶]خدايى كه زمين را برايتان قرارگاه كرد» .
«أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَـدًا .[۱۷]آيا زمين را گهواره نكرديم؟» .
چهار . معادن مورد نياز صنعت
معادن و فلزاتى كه آفريدگار جهان براى بهره بردارى انسان و تأمين نيازهاى او در دل زمين به وديعت نهاده است ، راهنماى ديگرى به خداشناسى است . وجود اين معادن ، يكى از اصلى ترين عوامل پيشرفت هنر ، علم و تمدّن بشر است.[۱۸]
علاوه بر آنچه بدان اشارت رفت ، همه تدبيرهايى كه در نظام آفرينش جهت آماده سازى زمين براى زندگى انسان به كار رفته و برخى از آنها در ابواب ديگر اين مجموعه مورد بررسى قرار گرفته است ، آيات خداشناسىِ زمين نيز محسوب مى شوند .
ر . ك : موسوعة ميزان الحكمة : ج ۲ ص ۳۱۳ (الأرض) .
[۲]ر . ك : اثبات وجود خدا: ص ۲۱ .
[۳]قمر : آيه ۴۹ . نيز ، ر . ك : طارق : آيه ۱۲ .
[۵]در اين باره ، ر . ك : التبيان : ج ۸ ص ۲۴۳ .
[۷]ر . ك : ج ۵ ص ۳۱۴ ح ۴۲۰۴ .
[۸]نهج البلاغة : الخطبة ۱۸۶ ، بحار الأنوار : ج ۷۷ ص ۳۱۰ ح ۱۴ .
[۹]ر . ك : مصباح المتهجد : ص ۳۰۷ ح ۴۱۷ ، جمال الاسبوع : ص ۱۸۴ ، بحار الأنوار : ج ۹۱ ص ۱۹۶ ح ۳ .
[۱۰]ر . ك : بحار الأنوار : ج ۵۷ ص ۳۶ ح ۹ .
[۱۴]ر . ك : تفسير القمّى : ج ۲ ص ۳۲۸ .
[۱۵]اسلام و هيئت : ص ۲۱۸ (به نقل از فلاماريون) .
[۱۸]ر . ك : ص ۳۱۹ ح ۳۶۰۳ .