فاطر

فاطر

از صفات الهی

واژه شناسى «فاطر»

صفت «فاطر (پديد آورنده)»، اسم فاعل از مادّه «فطر» است و بر گشودن شى ء و آشكار كردن آن، دلالت دارد و از اين رو، در مورد شكافتن و آفريدن و ايجاد ابتدايى به كار مى رود.

ابن عبّاس گفته است : معناى  «پديد آورنده آسمان ها و زمين»  را نمى دانستم تا اين كه دو باديه نشين، نزد من آمدند كه درباره چاهى ستيزه مى كردند. يكى از آن دو گفت : «أنا فَطَرتُها»، يعنى: «من، كَندن آن را آغاز كردم» و خداى متعال، فاطر اشياست؛ زيرا آغازگرى اشيا و آفرينش آنها با اراده اوست.

فاطر، در قرآن و حديث

صفت «فاطر» در قرآن كريم، شش بار ياد شده و در احاديث، خداى والا ، پديد آورنده آسمان ها و زمين و موجودات ميان آنها و پديد آورنده گونه هاى آفريده ها دانسته شده است. ريشه فاطر بودنِ خداى پاك، توانايى و فرزانگى اوست.