دفاع از حديث (9)

مهدى حسينيان قمى ^۱

در نوشته ها, سخن از احاديث مجعول و موضوع, فراوان به چشم مى خورد. نيز در برخورد با احاديث, راه متّهم سازى حديث به جعل, بسيار دنبال مى شود, به گونه اى كه گويا مشروع ترين و بى دردِ سرترين راه براى فرار از تفسير حديث, مجعول دانستن حديث است.
ما اصل حضور جعل در احاديث شيعه را منكر نيستيم; ولى معتقديم كه احاديث شيعه, بارها و بارها توسط امامان(ع) و محدّثان بزرگ و خبرگان حديث, پيرايش شده اند و در كتاب هاى معتبر حديثى شيعه, كمتر به حديث مجعولى برخورد مى كنيم. نيز بر اين باوريم كه پيراستن احاديث از مجعولات و مكذوبات, كار هر كس نيست و شيوه اى خاص دارد و محدّثان بزرگ را مى سِزَد كه در اين راه, گام زنند.
تشخيص سَره از ناسره, در همه جا ساده نيست و براى هر كس, ميسّر نخواهد بود و به مجرّدِ برخورد با يك مشكل در حديث و قصور از فهم آن, برچسب جعل بر آن زدن , كار شايسته اى نيست.
اين برخورد, شبيه برخوردى است كه با سند احاديثْ صورت مى گيرد و بى رويّه,