نگاهى به «التعليقة على الكافى» ميرداماد

قاسم جوادى

همان گونه كه در دهمين شماره اين فصل نامه, در معرفى كتاب «الرواشح السماوية» گفته شد, علاوه بر اشتهار ميرداماد (محمد باقر بن محمد حسينى استرآبادى ـ م1041ق ـ) در علوم عقلى, بخش وسيعى از تأليفات او در زمينه فقه و حديث است.
يكى از نوشته هايى كه وى در زمينه علوم نقلى به رشته تحرير در آورده است, كتاب «التعليقة على الكافى» است. آن گاه كه ميرداماد درصدد نگاشتن تعليقه اى بر كتاب «كافى» برآمد, دريافت كه بررسى اسناد روايات, بر بررسى متون و مضامين آنها مقدم است. به همين مناسبت, تصميم گرفت ابتدا در مجموعه اى موسوم به «الرواشح السماوية», از علم درايه و احوال رواتْ سخن به ميان آورد و سپس به نوشتن تعليقات خود بر متون روايات «كافى» شريف بپردازد.

ميرداماد, نام كتاب خود را «التعليقة على الكافى» نهاد. اين كتاب در سال 1403ق, با تحقيق آقاى سيّدمهدى رجايى
  در 28+405صفحه در قم منتشر شده است. راقم اين سطور درصدد است تا در اين مقاله, به معرفى اين كتاب بپردازد.
با بررسى كتاب, متوجه مى شويم كه ميرداماد, توفيق يافته تا بر روايات كتاب هاى «العقل والجهل», «فضل العلم», «التوحيد» و يك روايت از كتاب «الحجة», تعليقاتى بنگارد و از بقيه كتاب, بازمانده است.