سعدى شيرازى

سعدى شيرازى

شاعر برجسته و پر آوازه قرن هفتم

مشرف الدين مصلح بن عبد اللّه سعدى شيرازى ، در حدود ۶۱۶ ق ، در شيراز متولّد شد . وى سى تا چهل سال از عمر خود را در سفر گذراند و پس از آرامشى كه در شيراز برقرار شد ، به آن جا برگشت و به تصنيف آثار خود پرداخت. او در اشعار خود ، اتابك ابوبكر بن سعد بن زنگى و پسرش سعد بن ابو بكر را مدح كرد و تخلّص خود را از وى گرفت. آثار سعدى عبارت اند از : بوستان ، گلستان ، قصايد و ملمّعات ، رباعيات و ترجيعات كه در كلّيات سعدى گردآورى و چاپ شده است .

شيخ اجل سعدى شيرازى در وصف امیرالمؤمنین(ع) مى گويد :

كس را چه زور و زَهره كه وصف على كند؟

جبّار در مناقب او گفت : «هل أتى»

زور آزماى قلعه خيبر كه بند او

در يكدگر شكست به بازوى «لا فتى»

مردى كه در مَصاف، زِرِه، پيش بسته بود

تا پيش دشمنان نكند پشت بر غزا

شير خدا و صَفدر ميدان و بحر جود

جانبخش در نماز و جهان سوز در وغا

ديباچه مروّت و ديوان معرفت

لشكركش فتوّت و سردار اتقيا

فردا كه هر كسى به شفيعى زنند دست

ماييم و دست و دامن معصوم مرتضى.[۱]


[۱] كليات سعدى (تصحيح : محمّد على فروغى ، كتابفروشى علمى ، بى تا) : ص ۴۲۹ ـ ۴۳۰ .