وصایای رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به امیر مؤمنان علیه السلام

حدیث :

بالسّند المتّصل إلى أفضل المحدّثين و أقدمهم، محمّد بن يعقوب الكلينيّ، رضي اللّه عنه، عن محمّد بن يحيى، عن أحمد بن محمّد بن عيسى، عن علىّ بن النّعمان، عن معاوية بن عمّار، قال سمعت أبا عبد اللّه، عليه السّلام، يقول كان في وصيّة النّبيّ، صلّى اللّه عليه و آله و سلّم، لعلىّ، عليه السّلام، أن قال: يا علىّ، أوصيك في نفسك بخصال، فاحفظها عنّي. ثمّ قال: اللّهمّ أعنه. أمّا الأولى فالصّدق. و لا يخرجنّ من فيك كذبة أبدا. و الثّانية، الورع. و لا تجترى على خيانة أبدا. و الثّالثة، الخوف من اللّه عزّ ذكره كأنّك تراه. و الرّابعة، كثرة البكاء من خشية اللّه تعالى. يبنى لك بكلّ دمعة ألف بيت في الجنّة. و الخامسة، بذلك مالك و دمك دون دينك. و السّادسة، الأخذ بسنّتي في صلاتي و صومي و صدقتي: أمّا الصّلاة فالخمسون ركعة، و أمّا الصّيام فثلاثة أيّام في الشّهر: الخميس في أوّله و الأربعاء فى وسطه و الخميس في آخره، و أمّا الصّدقة فجهدك حتّى تقول قد أسرفت و لم تسرف. و عليك بصلاة اللّيل. و عليك بصلاة اللّيل، و عليك بصلاة اللّيل، و عليك بصلاة الزّوال، و عليك بصلاة الزّوال، و عليك بصلاة الزّوال، و عليك بتلاوة القرآن على كلّ حال، و عليك برفع يديك في صلاتك و تقليبهما، و عليك بالسّواك عند كلّ وضوء، و عليك بمحاسن الأخلاق فارتكبها، و مساوى الأخلاق فاجتنبها. فإن لم تفعل، فلا تلومنّ إلاّ نفسك.

ترجمه :

ابن عمّار گويد شنيدم از حضرت صادق، عليه السلام كه مى‌فرمود در وصيت پيغمبر، صلّى اللّه عليه و آله، به على، عليه السلام، اين بود كه فرمود: «اى على، سفارش مى‌كنم تو را در جان خودت به خويهايى، نگاهدار آنها را از من.» پس از آن گفت: «خداوندا، اعانت فرما او را. اما اوّلى، راست گفتارى است. خارج نشود از دهان تو دروغى هيچگاه. و دومى پرهيزگارى است. و جرئت مكن بر خيانت هرگز. سوم، ترسناكى از خداوند است چنانچه گويى او را مى‌بينى. چهارم گريۀ بسيار از ترس خداوند است. بر پا مى‌شود براى توبه هر قطرۀ اشكى هزار خانه در بهشت. پنجم، بخشيدن تو است مال و خونت را در راه دينت. ششم، گرفتن طريقۀ من است در نماز و روزه و صدقه‌ام: اما نماز پنجاه ركعت، اما روزه پس سه روز در ماه: پنجشنبه در اول، و چهارشنبه در وسط، و پنجشنبه در آخر آن، و اما صدقه به قدر طاقت خود تا آنكه گويى اسراف كردم و حال آنكه اسراف نكردى. و ملازم باش با نماز شب، و ملازم [باش]با نماز شب، و ملازم باش با نماز شب. و بر تو [باد]به نماز ظهر، و بر تو باد به نماز ظهر، و بر تو باد به نماز ظهر. و بر تو باد به خواندن قرآن در هر حال. و بر تو باد به بلند نمودن دستهاى خود را در نماز و برگرداندن آنها را. و بر تو باد به مسواك نمودن در نزد هر وضويى. و بر تو باد نيكوييهاى اخلاق، پس آن را ارتكاب كن، و بديهاى اخلاق، پس از آنها دورى كن. پس اگر نكردى، ملامت مكن مگر خود را».

_{روضۀ كافى، ص ٧٩، حديث ٣٣}