درنظر داشتن رضاي الهي در انجام كارها

حدیث :

يَا عَلِيُّ ثَلاَثَةٌ تَحْتَ ظِلِّ اَلْعَرْشِ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ رَجُلٌ أَحَبَّ لِأَخِيهِ مَا أَحَبَّ لِنَفْسِهِ وَ رَجُلٌ بَلَغَهُ أَمْرٌ فَلَمْ يَتَقَدَّمْ فِيهِ وَ لَمْ يَتَأَخَّرْ حَتَّى يَعْلَمَ أَنَّ ذَلِكَ اَلْأَمْرَ لِلَّهِ رِضًا أَوْ سَخَطٌ وَ رَجُلٌ لَمْ يَعِبْ أَخَاهُ بِعَيْبٍ حَتَّى يُصْلِحَ ذَلِكَ اَلْعَيْبَ مِنْ نَفْسِهِ فَإِنَّهُ كُلَّمَا أَصْلَحَ مِنْ نَفْسِهِ عَيْباً بَدَا لَهُ مِنْهَا آخَرُ وَ كَفَى بِالْمَرْءِ فِي نَفْسِهِ شُغُلاً.

ترجمه :

سفارش رسول خدا صلی الله علیه و آله به أمير المؤمنين عليه السّلام :

اى على! روز قيامت سه كس در زير سايۀ عرش خواهند بود:

مردى كه آنچه براى خود مى‌پسندد براى برادرش نيز بپسندد؛

مردى كه با كارى مواجه شود ولى گامى پس و پيش ننهد مگر آنكه بداند اين كار مورد نظر و پسند خداست يا نه؛

و مردى كه از برادر خود عيبى نگيرد تا آنكه آن را در خود اصلاح نمايد، چرا كه هر عيب خود را اصلاح كند عيب ديگرش ظاهر مى‌شود و مرد را همان بس كه به خود پردازد.

_{تحف العقول، ص۷}