آنها مى آوريم، اندكى است از بسيار؛ و امّا همين ها نيز نشان دهنده آن است كه اين حركت فرهنگ سوز، چه تباهى ها و ناهنجارى ها به بار آورده است.
1) تباه شدن بسيارى احاديث:
اوّلين و طبيعى ترين پى آمد منع كتابت و تدوين حديث و جلوگيرى از نشر آن، تباه شدن انبوهى از احاديث پيامبر و از ميان رفتن جلوه هاى سنّت آن بزرگوار و مآلا بى بهره شدن امت اسلامى از بخش عظيمى از سنّت رسول اللّه(ص) است.
پيشتر آورديم كه ابوبكر، 500 حديث از رسول اللّه(ص) نگاشته بود ۱ كه چون مردم را به تباه ساختن نگاشته ها فراخواند، آن همه را طعمه آتش ساخت. حافظان و محدّثان مى گويند كه در مجموعه هاى حديثى، از ابوبكر، 142 حديث در اختيار هست ۲ ؛ بدين سان، 358 حديث از آنچه از رسول اللّه(ص) نگاشته بوده تباه شده است.
سيوطى مى نويسد:
اندكى احاديث منقول از ابوبكر ـ با اينكه ملازم پيامبر(ص) بود و از آغازين كسانى بود كه اسلام آوردند ـ به لحاظ اين است كه او قبل از نشر حديث و رويكرد مردمان به نقل و نشر حديث، درگذشت. ۳
اين سخن را كسان ديگر نيز گفته اند ۴ كه همه نشانگر آن است كه ابوبكر، احاديث بسيارى بر سينه داشته و چون زمينه نشر آنها نبوده است، نشر نيافته و ثبت نشده اند.
على(ع) همبر رسول اللّه(ص) است و همگام بى بديل آن بزرگوار. ام سلمه، همسر بزرگوار پيامبر(ص) گفت:
1.تذكرة الحفّاظ، ج۱، ص۵؛ فصلنامه علوم حديث، ش۵،ص۱۱
2.أسماء الصحابة الرواة، ص۵۷
3.تدريب الراوى، ج۲، ص۶۷۷
4.توضيح الأفكار، صنعانى، ص۴۲۹؛ و ركبت السفينة، ص۱۲۹ (به نقل از: عمدة التحقيق فى بشارة الصديق).
