مزاح

پرسش :

در روایتی آمده که پیامبر(ص) فرمود:
با برادر ایمانی خود شوخی و مزاح مکن.
ولی در روایت دیگر آمده:
شوخی و مزاح از پیامبر(ص) است.
چگونه این تناقض برطرف می شود؟



پاسخ :

برخی روایات به مزاح سفارش کرده اند و برخی نهی. برای جمع بین این دو دسته روایات باید گفت: بذله گویی و مزاح به اندازه و بدون آثار تخریبی یا عوارض منفی پسندیده است و امامان معصوم(ع) به آن سفارش کرده اند. همین صفت پسندیده اگر از حدّ خود تجاوز کند، یا آثار و عوارض تخریبی و منفی داشته باشد، مثلاً موجب ناراحتی یا آبروریزی و عیبجویی کسی شود، صفتی مذموم می شود که آثار سوء فراوانی به دنبال دارد.
بنابراین موارد نهی از مزاح در واقع نهی از شوخی هایی است که در آنها افراط می شود و تناقض در روایات نیست.



بخش پاسخ گویی پایگاه حدیث نت