مراجعه به امامان برای فهم قرآن

قرآن دارای ظاهر و باطن، محکم و متشابه، ناسخ و منسوخ و... است. فهم درست بر کسی ممکن خواهد بود که این امور را به درستی شناخته باشد. این میسر نخواهد بود مگر برای کسی که از سرچشمه زلال علوم الهی سیراب شده باشد.

شمارى از روایات، تأکید دارند که معارف قرآن، فراتر از فهم عامّه مردم است و تنها پیامبر اسلام و اهل بیت او که مخاطبان اصلى قرآن اند مى توانند به حقایق این کتاب آسمانى برسند. بنا بر این، تنها راه دین شناسى براى دیگران، مراجعه به سنّت و عترت است. امام باقر(ع)، خطاب به جابر بن جعفى فرمود:

یا جابِرُ! لَیسَ شىء أبعَدَ مِن عُقولِ الرِّجالِ مِن تَفسیرِ القُرآنِ؛ إنَّ الآیةَ یکونُ أوَّلُها فى شىء وآخِرُها فى شىء، وهُوَ کلامٌ مُتَّصِلٌ مُتَصَرِّفٌ عَلى وُجوهٍ.[۱]

اى جابر! هیچ چیز به اندازه تفسیر قرآن، دور از دسترس اندیشه هاى مردان نیست: یک آیه، ابتدایش درباره چیزى است و انتهایش درباره چیزى دیگر، در حالى که قرآن، گفتار پیوسته اى است که به گونه هاى مختلف، فهمیده مى شود.