فضايل اميرالمؤمنين(ع) بنويسند، و بخشى از كار را به من واگذا ر كردند و در وصيت نامه خود هم قيد فرموده اند كه افرادى از جمله من اين كار را ادامه دهيم. ولى پس از فوت ايشان، هنوز ورثه كارى در اين مورد انجام نداده اند؛ و لذا خودم در ايران شروع به نوشتن دنباله اين كار كردم. ^۱
ايشان در الغدير فى التراث الاسلامى درباره تاليف اين كتاب مى نويسد:
در نجف به مدت ربع قرن در كنار دو دانشمند بزرگ، علامه امينى و علامه آقا بزرگ تهرانى بودم و با ايشان ملازمت داشتم و اين دو بزرگوار نيز نسبت به من مهربانى و عطوفتى داشتند. اين دو دانشمند را الگوى خود قرار دادم و در راه ايشان قدم نهادم تا اينكه در سال 1396هجرى نجف را ترك كردم و به قم آمدم و شروع به جمع آورى استدراكات و اضافاتى بر جلد اول كتاب «الغدير» نمودم؛ نه به اين دليل كه ايشان در جمع آورى خود كوتاهى كرده باشند، كه خداوند خود بر سختيهايى كه آن بزرگوار در راه خود متحمل شده آگاه است؛ بلكه به اين جهت كه نسخه هاى خطى بسيارى اكنون به چاپ رسيده كه در گذشته چاپ نشده بود و مصادر زيادى اكنون در دسترس است كه آن زمان دسترسى به آنها ممكن نبود، و همچنين كتابخانه هاى عمومى زيادى تأسيس شده است و كتب خطى را از زواياى خمول خانه ها و كتابخانه هاى شخصى بيرون آورده و در اختيار محققان قرار داده اند؛ فهرستهايى چاپ شده و نسخه هايى معرفى شده است تا هر كه هر آنچه بخواهد برگزيند. همچنين نبايد نقش ميكرو فيلمها و عكس بردارى از نسخه هاى شرق و غرب عالم را در اين خدمات فراموش كرد.
در چنين حالى، در ديدارهايم از كتابخانه هاى عراق و ايران و حجاز و سوريه و تركيه و انگلستان و… امكان يافتن مصادرى برايم فراهم شد كه شصت سال پيش در دسترس استاد بزرگوارم علامه امينى نبود.