عن الصادق علیه السلام :مَن اراد الحدیث لمنفعةِ الدنیا لم یکن له فی الاخرة نصیب و مَن اراد به خیرَ الاخرة اعطاه الله خیرَ الدنیا و الاخرة
[۱]
((هرکس حدیث را برای سود دنیا بجوید در آخرت بهره ای نخواهد داشت و هرکس آن را به خاطر خیر آخرت بخواهد ، خداوند خیر دنیا و آخرت را به او می دهد .))
مراد از « حدیث » در اینجا مطلق معارف دینی است . یعنی کسی که در صدد تحصیل معارف دینی است و هدف او منافع دنیوی است مثلاً موقعیتی پیدا کند یا امرار معاش کند که این هدف برای دنیا خوب است اما در آخرت چیزی نصیب او نمی شود .
اما اگر کسی برای خداوند و آخرت درس بخواند ، خداوند متعال دنیا و آخرت او را از خزائن غیبش تامین می کند . این روایت ریشه در آیه ۲۰ سوره شوری دارد : «من کان یرید حرثَ الاخره نزد له فی حرثه و من کان یرید حرث الدنیا نُؤته منها و ماله فی الاخرة من نصیب» یعنی کسی که دنبال آباد کردن ، آخرت باشد کِشت او را افزون می کنیم و برکات آن را بیشتر می کنیم و اگر کسی دنبال آباد کردن دنیایش باشد به اندازه تلاشش از دنیا به او می دهیم اما از آخرت نصیبی ندارد .
[۱]
الکافی، ج۱،ص۴۶
