وَ لِكُلٍّ وجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَا فَاسْتَبِقُوا الخَيْراتِ أَيْنَ ما تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللّهُ جَمِيعا إِنَّ اللّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ». ^۱

وَ أَنزَلْنَا إِلَيْكَ الكِتَابَ بِالحَقِّ مُصَدِّقا لِّما بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الكِتابِ وَ مُهَيْمِنا عَلَيْهِ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنزَلَ اللّهُ وَ لاَ تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ عَمَّا جَاءَكَ مِنَ الحَقِّ لِكُلٍّ جَعَلْنا مِنكُمْ شِرْعَةً وَ مِنْهاجا وَ لَوْ شَاءَ اللّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً واحِدَةً وَ لكِن لِّيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آتاكُمْ فاسْتَبِقُوا الخَيْرَاتِ إِلَى اللّهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعا فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ». ^۲

الحديث :

۸۴۳۵.الدرّ المنثور عن رسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آلهـ يَومَ بدرٍ ـ: قُومُوا إلى جَنَّةٍ عَرضُها السماواتُ و الأرضُ ، فقالَ عُميرُ بنُ الحمامِ الأنصاريُّ : يا رسولَ اللّهِ ، جَنَّةٌ عَرضُها السماواتُ و الأرضُ ؟ ! قالَ : نَعَم ، قالَ : بَخٍ بَخٍ ......... ! ، لا و اللّهِ يا رسولَ اللّهِ لا بُدَّ أن أكونَ مِن أهلِها ، قالَ : فإنّك مِن أهلِها ، فَأخرَجَ تُمَيراتٍ مِن قَرنِهِ فَجَعَلَ يَأكُلُ مِنهُنَّ، ثُمّ قالَ : لئن حَيِيتُ حتّى آكُلَ تَمَراتِي هذِه إنّها لَحياةٌ طَويلَةٌ ، فَرَمى بما كانَ مَعهُ مِن التَّمرِ ثُمّ قاتَلَهُم حتّى قُتِلَ . ^۳

«هر گروهى را جهتى است كه به سوى آن رو مى كند . پس به كارهاى خوب سبقت گيريد . هر كجا باشيد خدا همه تان را مى آورد كه خدا بر هر كارى تواناست» .

«ما اين كتاب را به حق بر تو نازل كرديم كه تصديقگر و حاكم كتابهاى پيش از خود و حاكم بر آنها است . پس ميان آنان (يهود) طبق آنچه خدا نازل كرده است حكم كن و به جاى حكم حق كه بر تو نازل شده، از هوسهاى آنان پيروى مكن . هر گروه از شما را آيين و روشى مقرّر كرده ايم . اگر خدا مى خواست هر آينه شما را يك امّت كرده بود ولى [نكرد]تا درباره آنچه به شما داده بيازمايدتان . به سوى كارهاى خوب سبقت گيريد كه بازگشت همگى تان به سوى خداست . و او شما را از [حقيقت ]چيزهايى كه در آنها اختلاف مى كرده ايد ، خبر مى دهد» .

حديث :

۸۴۳۵.الدرّ المنثور :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در روز بدر فرمود : به سوى بهشتى پيش رويد كه پهناى آن آسمانها و زمين است. عمير بن حمام انصارى عرض كرد : اى رسول خدا! بهشتى كه پهناى آن آسمانها و زمين است؟! فرمود : آرى ؛ عرض كرد : به به . . .! به خدا قسم ، اى رسول خدا! من بايد از اهل اين بهشت باشم . حضرت فرمود : تو از بهشتيان هستى . او چند دانه خرماى ريز از زير كاكل خود در آورد و شروع به خوردن آنها كرد و گفت : اگر آنقدر زنده بمانم كه خرماهايم را بخورم عمر زيادى كرده ام . سپس خرماها را دور انداخت و با دشمن جنگيد تا كشته شد .