۶۲۳۵.عنه عليه السلام :أهلُ الدنيا كَرَكْبٍ يُسارُ بهم و هُم نِيامٌ . ^۱

۶۲۳۶.عنه عليه السلام :إنّما مَثَلُكُم و مَثَلُها كَسَفَرٍ سَلَكُوا سبيلاً فكأنّهُم قد قَطَعُوهُ ، و أمُّوا عَلَماً فَكَأنَّهُم قد بَلَغُوهُ . ^۲

۶۲۳۷.عنه عليه السلام :إنّ الدنيا لَيسَت بدارِ قَرارٍ و لا مَحَلِّ إقامةٍ ، إنّما أنتُم فيها كَرَكْبٍ عَرَّسُوا و ارتاحُوا ، ثُمّ استَقَلُّوا فَغَدَوا و راحُوا ، دَخَلُوها خِفافاً و ارتَحَلُوا عَنها ثِقالاً ، فلم يَجِدوا عنها نُزُوعا ، و لا إلى ما تَرَكوا بها رُجوعاً . ^۳

۶۲۳۸.عنه عليه السلام :إيّاك أن تَغتَرَّ بما تَرى مِن إخلادِ أهلِها إلَيها و تَكالُبِهِم علَيها ، فإنّهـم كِلابٌ عاوِيَةٌ ، و سِباعٌ ضارِيَةٌ ، يَهِرٌّ بَعضُها عَلى بَعضٍ ، يأكُلُ عَزيزُها ذَليلَها ، و يَقهَرُ كبيرُها صغيرَها ، نَعَمٌ مُعقَّلَةٌ ، و اُخرى مُهمَلَةٌ ، قد أضَلَّتْ عُقولَها و رَكِبَتْ مجهولَها . ^۴

۶۲۳۹.عنه عليه السلام :أقبَلوا على جِيفَةٍ قد افتَضَحُوا بأكْلِها ، و اصطَلَحُوا على حُبِّها . ^۵

۶۲۴۰.عنه عليه السلام :أوَّلُهُم قائدٌ لآخِرِهم ، و آخِرُهُم مُقتَدٍ بِأوَّلِهِم ، يَتَنافَسُونَ في دنيا دَنيّةٍ ، و يَتَكالَبونَ على جِيفَةٍ مُرِيحَةٍ . ^۶

۶۲۳۵.امام على عليه السلام :مردم دنيا چون كاروانى هستند كه در حال خواب به پيش برده مى شوند .

۶۲۳۶.امام على عليه السلام :حكايت شما و دنيا همچون حكايت مسافرانى است كه در راهى مى روند و گويى راه را به آخر رسانده اند و آهنگ رسيدن به علامت و نشانه اى مى كنند و گويى به آن رسيده اند.

۶۲۳۷.امام على عليه السلام :همانا دنيا نه سراى آرام گرفتن است و نه جاى ماندن . شما در دنيا به كاروانيانى مى مانيد كه در منزلى اُتراق كنند و دمى بياسايند و سپس بكوچند و شب و روز راه پويند . سبك بار به آن جا (دنيا) درآمدند و سنگين بار از آن كوچيدند و در منزلى كه از آن دور شدند، ديگر فرود نيايند و به آن جا كه تركش كرده اند ديگر باز نگردند .

۶۲۳۸.امام على عليه السلام :مبادا از اين كه مى بينى دنيا پرستان به دنيا رو كرده اند و آزمندانه به جان دنيا افتاده اند ، فريب بخورى ؛ زيرا آنان [مانند] سگانى پارس كننده و درندگانى وحشى هستند كه براى يكديگر خُرناس مى كشند ، قدرتمندان ، نا توانان را فرو مى بلعند و بالا دستان ، زير دستان را مغلوب خود مى سازند ، چارپايانى هستند كه گروهى در بندند و شمارى يله و رها ، و خِردهاى خويش را از دست داده اند و بيراهه مى روند .

۶۲۳۹.امام على عليه السلام :به مردارى روى آوردند كه با خوردن آن رسوا شدند و بر سر دوستى و عشق به آن ، با يكديگر سازش كردند .

۶۲۴۰.امام على عليه السلام :اولين آنها پيشواى آخرين شان است و آخرين شان به اولين شان اقتدا مى كند . بر سر دنياى دون با يكديگر رقابت مى كنند و بر سر مردارى گنديده، به جان هم مى افتند .