الهندي ، و رأيت الإجازات بخطوط المجيزين له. ۱
از پاره اى تأليفات وى بر مى آيد كه تا سال 1130 ق ، مى زيسته و طبق برخى باورها ، وى ميان سال هاى 1130 تا 1140ق ، در اصفهان وفات يافته و در دار السلطنه ، به خاك سپرده شده است. ۲ مرحوم خوانسارى درباره محلّ دفن او مى نويسد :
تا حال ، موضع قبر او را پيدا نكردم و دور نيست كه در فتنه افغان ، محو شده باشد. ۳
آثار بسيارى را از وى مى شناسيم كه به تعبير نويسنده ريحانة الأدب ، «در اثبات مراتب عاليه علميه او برهانى قاطع و گواهى عادل هستند». ۴
كتاب هاى ذيل ، در شمار نوشته هاى او آمده است.
1 ـ أمان الإيمان من أخطار الأذهان. ۵
2 ـ حديث الفلجة في شرح حديث الفرجة. ۶
3 ـ تقويم الميراث. نسخه اى از اين كتاب ، به خطّ مؤلّف ، در كتاب خانه امير المؤمنين عليه السلام نجف ، موجود است. ۷
4 ـ زواهر الجواهر في نوادر الزواجر. مقالات اين كتاب ، به سبك
1.ر.ك : الذريعة ، ج۲ ، ص۳۴۴ و ج۴ ، ص۱۵۳.
2.ر.ك : روضات الجنّات ، ج۷ ، ص ۱۲۱-۱۲۲ ؛ ريحانة الأدب ، ج۱ ، ص۲۹۰ ؛ الذريعة ، ج۴ ، ص۱۵۳ ، الكواكب المنتثرة ، ص۱۰۸.
3.روضات الجنات ، ج۷ ، ص۱۲۲.
4.ريحانة الأدب ، ج۱ ، ص۲۹۰.
5.الذريعة ، ج۲ ، ص۳۴۴.
6.همان ، ج۶ ، ص۲۴۸.
7.همان ، ج ۲۶ ، ص ۲۲۴.
