۱۰۷۷۶.عنه صلى الله عليه و آله :أوحَى اللّهُ إلَيَّ أن يا أخا المُرسَلِينَ، يا أخا المُنذِرِينَ ، أنذِرْ قَومَكَ لا يَدخُلوا بَيتا مِن بُيُوتِي و لأِحَدٍ مِن عِبادِي عندَ أحَدِهِم مَظلِمَةٌ؛ فإنّي ألعَنُهُ ما دامَ قائما يُصَلِّي بينَ يَدَيَّ حتّى يَرُدَّ تلكَ المَظلِمَةَ . ^۱

۱۰۷۷۷.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :اُنظُرْ فِيمَ تُصَلِّي، إن لَم يَكُن مِن وَجهِهِ و حِلِّهِ فلا قَبولَ . ^۲

۱۰۷۷۸.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلامـ و قد سُئلَ عن سَبَبِ قَبولِ الصَّلاةِ ـ: وَلايَتُنا و البَراءةُ مِن أعدائنا . ^۳

۱۰۷۷۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :قالَ اللّهُ تبارَكَ و تَعالى: إنَّما أقبَلُ الصَّلاةَ لِمَن تَواضَعَ لِعَظَمَتي، و يَكُفُّ نَفسَهُ عنِ الشَّهَواتِ مِن أجلي، و يَقطَعُ نَهارَهُ بِذِكرِي، و لا يَتَعاظَمُ على خَلقِي، و يُطعِمُ الجائعَ، و يَكسُو العارِيَ، و يَرحَمُ المُصابَ، و يُؤوِي الغَريبَ ، فذلكَ يُشْرِقُ نورُهُ مِثلَ الشَّمسِ، أجْعَلُ لَهُ في الظُّلُماتِ نورا، و في الجَهالَةِ عِلما . ^۴

(انظر) العمل : باب 2901 .

۱۰۷۷۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند به من وحى فرمود كه : اى از تبار رسولان ، اى از تبار بيم دهندگان! به مردم خود هشدار ده كه تا وقتى نسبت به يكى از بندگان من به گردن خود مظلمه و حقّى دارند وارد هيچ يك از خانه هاى من نشوند ؛ زيرا تا زمانى كه در پيشگاه من به نماز ايستاده اند ، آنان را لعنت مى كنم مگر اين كه آن مظلمه را ردّ كنند .

۱۰۷۷۷.امام على عليه السلام :بنگر كه با چه [جامه و لباسى ]نماز مى خوانى ؛ اگر آن را از راه درست و حلال به دست نياورده باشى ، نمازت پذيرفته نيست .

۱۰۷۷۸.امام زين العابدين عليه السلامـ در پاسخ به سؤال از آنچه موجب قبولى نماز مى شود ـفرمود : دوستى و ولايت ما و بيزارى از دشمنان ما.

۱۰۷۷۹.امام صادق عليه السلام :خداوند تبارك و تعالى فرموده است : من نماز كسى را مى پذيرم كه در برابر عظمت من فروتن باشد ، به خاطر من نفْس خود را از شهوتها باز دارد و روزش را با ياد من سپرى كند و بر آفريدگان من بزرگى نفروشد و گرسنه را غذا دهد و برهنه را بپوشاند و به مصيبت ديده رحم كند و غريب را جاى دهد ؛ چنين كسى مانند خورشيد مى درخشد ، در تاريكيها براى او نورى قرار مى دهم ، و در نادانى، دانشى .