۰.10075.عنه عليه السلام : وَقارُ الشَّيبِ أحَبُّ إلَيَّ مِن نَضارَةِ الشَّبابِ . ^۱

۰.10076.عنه عليه السلام : إذا شابَ العاقِلُ شَبَّ عَقلُهُ ، إذا شابَ الجاهِلُ شَبَّ جَهلُهُ . ^۲

۰.10077.الإمامُ الباقرُ عليه السلام : أصبَحَ إبراهيمُ عليه السلام فَرَأى في لِحيَتِهِ شَيبا شَعرَةً بَيضاءَ ، فقالَ : الحَمدُ للّه ِِ رَبِّ العالَمينَ الذي بَلَّغَني هذَا المَبلَغَ و لَم أعصِ اللّه َ طَرفَةَ عَينٍ . ^۳

2120

أوَّلُ مَن شابَ

۰.10078.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : كانَ الرجُلُ يَموتُ و قد بَلَغَ الهَرَمَ و لَم يَشِبْ ، فكانَ الرجُلُ يَأتِي النادِيَ فيهِ الرجُلُ و بَنُوهُ فلا يَعرِفُ الأبَ مِنَ الابنِ ، فيقولُ : أيُّكُم أبُوكُم ؟ فلَمّا كانَ زمانُ إبراهيمَ فقالَ : اللّهُمّ اجعَلْ لي شَيبا اُعرَفُ بهِ ، قالَ : فَشابَ و ابيَضَّ رَأسُهُ و لِحيَتُهُ . ^۴

۰.10079.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : كانَ الناسُ لا يَشِيبُونَ ، فَأبصَرَ إبراهيمُ عليه السلام شَيبا في لِحيَتِهِ ، فقالَ : يا رَبِّ ، ما هذا ؟ فقالَ : هذا وَقارٌ ، فقالَ : رَبِّ زِدني وَقارا . ^۵

۰.10075.امام على عليه السلام : وقار پيرى ، نزد من دوست داشتنى تر از خرّمى جوانى است .

۰.10076.امام على عليه السلام : هرگاه خردمند پير شود، خرد او جوان گردد ، و هرگاه نادان پير شود، نادانى او جوان گردد .

۰.10077.امام باقر عليه السلام : ابراهيم عليه السلام صبحگاه موى سفيدى در محاسن خود ديد ، گفت : خداوند پروردگار جهانيان را سپاس كه مرا به اين سن رساند و لحظه اى معصيت او نكردم .

2120

نخستين كسى كه مويش سپيد شد

۰.10078.امام على عليه السلام : [در روزگاران گذشته] مَرد سالخورده مى شد و مى مُرد ، اما مويش سپيد نمى گشت . به اين سبب گاه كسى به محفلى كه در آن پدر و پسرانش جمع بودند مى آمد ، پدر را از پسر باز نمى شناخت و مى پرسيد : كدام يك پدر شماست؟ تا آن كه روزگار ابراهيم فرارسيد . او به درگاه خدا عرض كرد : بار خدايا! مرا پير گردان تا بدان وسيله باز شناخته شوم . پس ابراهيم پير شد و موى سر و صورتش سفيد گشت .

۰.10079.امام صادق عليه السلام : [در روزگاران گذشته ]موى [سر و ريش] مردم سفيد نمى شد . ابراهيم عليه السلام موى سپيدى در محاسن خود ديد ، عرض كرد : پروردگارا! اين چيست؟ خداوند فرمود : اين وقار است . عرض كرد : پروردگارا! بر وقار من بيفزاى .