سخن مدير مسئول
بسم الله الرحمن الرحيم
1. مباحث پيرامون نبوّت، غالبآ به دو شيوه بيان مى‌شود: احتجاجى و تبيينى. در شيوه احتجاجى، مخاطبان را منكران نبوّت مى‌انگاريم و با آنها مانند يك مخالف سخن مى‌گوييم. در اين شيوه، مباحثى مانند اثبات نبوّت عامّه، ضرورت آن و پاسخ به شبهات منكران، نخستين مباحث را تشكيل مى‌دهند. پس از آن، شئون نبوّت، اهداف پيامبران، معجزات آنان و... مى‌آيد. آن‌گاه نبوّت خاصّه، آشنايى با رسول خدا صلی الله علیه و آله و سيره و فضائل و مناقب و معجزات حضرتش ـ به‌ويژه قرآن ـ بيان مى‌شود.
در اين شيوه، به دليل فضا و نياز خاصّى كه براى مخاطبان تعريف كرده‌ايم، جهت‌گيرى كلّى سخنان و نوشته‌ها ـ به‌ويژه بحثهاى اوّليّه ـ اقناع و اسكات مخاطب است كه اصل نياز به نبوّت يا پيامبر بودنِ خاتم‌الانبياء را انكار مى‌كند. در اين رويكرد، حتّى مسلمانانِ معتقد به نبوّت خاتم‌الانبياء يا اهل كتاب كه پيروى از پيامبران پيشين را ادّعا مى‌كنند، عقيده خود را كنار مى‌گذارند و از ديدگاه فردى منكر به بحث مى‌نگرند. اين نوع بيان، طبعآ كشمكشها و جدلهاى فكرى فراوانِ خاصّ خود را دارد.
2. در رويكرد تبيينى، به واقعيّت موجود مى‌نگريم كه غالب مخاطبان ما، به نبوّت تمام پيامبران و حضرت خاتم‌الانبياء، بلكه به امامت جانشينان بحقّ حضرتش ايمان قطعى و كامل دارند. اينان براى ايمان خود، شايد نتوانند دليل و
