تعامل مكتب حديثى بغداد و رى
زهره نريمانى ۱
جعفر فيروزمندى ۲
چكيده
فعاليت و تعامل مكاتب حديثى امرى است كه از ديرباز در رونق و اعتلاى حديث پژوهى نقش بسزايى داشته است. گاه، اين تعامل و ارتباط به حدى عميق و وثيق مى گردد كه نشانه هاى تأثيرپذيرى در رويكردهاى حديثى و آراى روايى بارز مى گردد.
از ميان مكاتب، دو مكتب رى و بغداد به سبب نقش مهم و بنيادين در تقويت حديث شيعه، هر كدام به تنهايى از اهميت بسزايى برخوردارند و به خاطر همين موقعيت، تعامل اين دو مكتب و تبيين حدود تأثير و تأثر آن دو مى تواند يك محقق حديث پژوه را در اخذ آراى حديثى يارى رساند. در اين نوشتار ما برآنيم تا تعامل رجالى اين دو مكتب را بررسى كنيم.
كليد واژه ها: بغداد، رى، غلو.
مقدمه
اوج فعاليت مكتب حديث گراى رى، پس از قم، يعنى حدود قرن سوم و چهارم است. در واقع، رى، پس از وفات ابن وليد و صدوق اول در قم، به عنوان مدرسه اى فعال در عرصه حديث شيعه مطرح شد. اوج فعاليت مكتب حديثى بغداد نيز از اواخر قرن چهارم و آغاز قرن پنجم، يعنى پس از وفات صدوق رحمه الله (م381ق) و به هنگام افول رى است.
آشكار است كه در دوران شكوفايى و رونق رى، مكتب حديثى بغداد نيز داراى فعاليت هاى گسترده علمى، بوده است. ولى رى، به سبب ويژگى هاى منحصر به فرد، و برخوردارى از افرادى چون صدوق و كلينى، به عنوان نماينده فكرى جهان شيعه مطرح شد.
1.عضو هيأت علمى دانشگاه آزاد اسلامى واحد اسلام آباد غرب.
2.عضو هيأت علمى دانشگاه آزاد اسلامى واحد كرمانشاه.
