شمرده، به مضمون اين احاديثْ صحّه مى گذارد، و در پايان مى نويسد:
در پايان، به راحتى مى توان نتيجه گرفت كه فزونى عقل در مردان، در كنار فزونى عاطفه در زنان، بسيار واضح است. حكمت خداوند در خلقت و آفرينش، ايجاب مى كند كه اين تفاوت وجود داشته باشد و اين جهت، مورد تأييد روايات و گفتار عالمان دينى است. ^۱ .*. در اين تأمّل و درنگ، نكاتى گوشزد مى شود؛ شايد كه مفيد افتد! در همين جا، انديشمندان را به داورىِ علمى مى خوانيم، تا از سرِ انصاف و داد به «دفاع» و «نقد» بنگرند. اينك نقد ما:
يك. نويسنده محترم، در شماره دوم مجلّه علوم حديث ^۲ ، دفاع از حديث را براى مقابله با چند نادرست، هدف خويش قرارداد:
1ـ مسكوت گذاشتن احاديث، در عرصه هاى مختلف علمى
2ـ اصل قرارندادن احاديث و نگرش تبعى به آنها
3ـ تحميل تفسير بر روايات
4ـ پذيرش مطلق احاديث
5ـ نگرش تك سويى، جزئى و مُثله اى به روايات
6ـ طرد سريع احاديث
اين اصول، بسيار متقن و قابل دفاع اند؛ امّا به نظر مى رسد برخى دفاعها نيز به كنار گذاردن همين اصول، منتهى خواهدگشت؛ به اين ترتيب كه: مطلق احاديث، پذيرفته مى شود و آرا و سليقه ها و فرهنگهاى شكل گرفته مسلمانان، بر روايات تحميل مى گردد، و نيز با نگرش جزئى و مُثله اى با حديث بر خورد مى شود، و حديثْ در كنار هم سلكان