رحمت و نعمت هاى او نباشند و در نعمت و عافيت و رخا ، و در شدّت و مصيبت و بلا ، بر حَسَب مدّعا بعد از قيام به مراسم نماز و لوازم نياز ، دست دعا به درگاه بى نياز بر آورند كه به اجابت ، قرين گردد .
يا فتح ابواب آسمان ، كنايه است از دخول بهشت جاودان بر سبيل عموم به تخصيص ادلّه عقليه كه دالّ است بر اين كه مؤمن را بر ايمان ثواب [ اَبد ]باشد واِحباط باطل است ، پس لا محاله بايد ما را به ثواب ايمان به بهشت برد و از آتش جهنّم رستگارى دهد .

وَأَ لْبِسْنِي اللّهُمَّ مِنْ أَ فْضَلِ خِلَعِ الْهِدَايَةِ وَالصَّلاَحِ

يعنى / 163 / : و بپوشان مرا ـ بارخدايا ـ از بهترين خلعت ها و جامه هاى راه نمودن و توفيق دادن و شايستگى كه اداى واجبات و حقوق ناس بكنم و اوامر را به عمل آورده ، ترك مناهى بكنم . پس لُبس خلعت هاى هدايت لازم دارد خلع امراض عقايد باطله و اعتقادات فاسده را ، و ممكن است مراد از صلاح ، توبه باشد به دليل قوله تعالى : « وَتَكُونُوا مِن بَعْدِهِ قَوْماً صَالِحِينَ »^۱ أي : تائبين يعنى : بپوشان ـ بار خدايا ـ مرا بهترين خلعت هاى توبه و انابه را .
و فقره شريفه ، دليل است بر اين كه هدايت از دو وجه است : يكى طلب معرفت و عبادت ، دويم طلب توبه . پس هر دو را طلب نموده و اين ، متضمّن است تحصيل جميع خيرات را و دفع تمام مضرات را .

وَأَغْرِسِ اللّهُمَّ بِعَظَمَتِكَ فِي شِرْبِ جَنانِي يَنَابِيعَ الْخُشُوعِ

غَرْس : درخت نشاندن .
شِرب : بهره وانتفاع يافتن از آب و آشاميدن .
جَنان : دل ، و قلب را به جهت آن جَنان گويند كه در سينه مستور است ، و اضافه شرب به جَنان ، بيانى است .