از اين كه خلق ، اجابتِ دعوتشان كنند و قبول قولشان نمايند و امتثال اوامرشان كنند ، و هرگاه دعوت كنند كافران و فاسقان را به ايمان و اسلام ، و كفر و فسق در ايشان باشد ، كُفّار و فُسّاق عيبشان كنند و گويند : كفر و فسق و عيب در شما و نَسَب شما حاصل است .
ديگر آن كه حق تعالى ، كافران و مشركان را نجس خوانده و ايشان را از براى پاك كردن پليدان فرستاده . پس بايد ناپاك زاده نباشند و كفر در ايشان نباشد و دنائتِ نَسَب نيز نداشته باشند و معصوم باشند .
و امّا دليل نقلى : قوله تعالى : « وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ »۱ كه بر سبيل منّت و تعداد نعمت بر آن حضرت گفت كه : من تو را در پشت ساجدان مى گردانيدم . اگر ساجدان اصنام باشند ، اين نعمت و منّت نباشد ، بلكه منقصت باشد .
دليل ديگر بر اين مطلب ، اجماع طائفه محقّه است ، و اجماع ايشان حجّت است ؛ لِكَون المَعصوم فيهم ، و آنچه وجه حجّت اجماع است ، دخول معصوم است در ايشان ، چنانچه بيانش در كتب اصول فقه مشروح است . پس پيغمبران و امامان ، البته معصومان اند .
ديگر اخبار متواتر آمده از رسول خدا مى فرموده : « نَقَلَني[ اللّه ] مِنْ أصْلابِ الطّاهِرينَ إلَى أَرْحامِ الطّاهِراتِ ، لم يُدَنِّسني بدنسِ الجاهِليّةِ »۲
. اگر فرضاً ميان ايشان كافرى بود ، او را به طاهر ، وصف نشايستى كردن كه كافران ، نجس اند و طاهر نيستند ، و اخبار در اين باب ، بسيار است و ادلّه همين قدرى كه مذكور شد / 160 / كافى است و دوازده امام نيز به ادلّه مذكوره ثابت شد كه پاكان اند ؛ زيرا كه از يك نَسَب و اَصل اند .
وَالثَّابِتِ الْقَدَمِ عَلَى زَحاليفِها فِي الزَّمَنِ الْأَوَّلِ
ثابت : ايستادن و استوار بودن .
1.سوره شعراء ، آيه ۲۱۹ .
2.التبيان ، ج ۴ ، ص ۱۷۵ ؛ بحار الأنوار ، ج ۱۵ ، ص ۱۱۷ ؛ مجمع البيان ، ج ۴ ، ص ۹۰ ؛ جوامع الجامع ، ج ۱ ، ص ۵۸۵ ؛ تفسير الصافي ، ج ۲ ، ص ۱۳۱ .
