3623

عِيادَةُ المَريضِ

۱۸۸۹۷.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :عائدُ المَريضِ يَخوضُ في الرَّحمَةِ . ^۱

۱۸۸۹۸.عنه صلى الله عليه و آله :عائدُ المَريضِ في مَخرَفَةِ الجَنّةِ ، فإذا جَلَسَ عِندَهُ غَمَرَتهُ الرَّحمَةُ . ^۲

۱۸۸۹۹.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّ اللّه عَزَّ و جلَّ يقولُ يَومَ القِيامَةِ : يا بنَ آدمَ، مَرِضتُ فلَم تَعُدْني ! قالَ: يا ربِّ، كيفَ أعودُكَ و أنتَ رَبُّ العالَمينَ ؟! قالَ: أ ما عَلِمتَ أنّ عَبديَ فُلانا مَرِضَ فلَم تَعُدْهُ ؟ ! أ ما عَلِمتَ أنّكَ لَو عُدتَهُ لَوَجَدتَني عِندَهُ ؟ ! ^۳

۱۸۹۰۰.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :مَن عادَ مَريضا شَيَّعَهُ سَبعونَ ألفَ ملَكٍ يَستَغفِرونَ لَهُ حتّى يَرجِعَ إلى مَنزلِهِ . ^۴

(انظر) وسائل الشيعة : 2/633 ـ 639 باب 10 ـ 13.

3624

أدَبُ العِيادَةِ

۱۸۹۰۱.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :خَيرُ العِيادَةِ أخَفُّها . ^۵

3623

عيادت از بيمار

۱۸۸۹۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :عيادت كننده از بيمار، در رحمت [خدا ]غوطه ور مى شود.

۱۸۸۹۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :عيادت كننده از بيمار در نخلستان بهشت ميوه مى چيند و هرگاه نزد بيمار بنشيند، رحمت [خدا] او را فرا مى گيرد.

۱۸۸۹۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند عزّ و جلّ در روز قيامت مى فرمايد: اى پسر آدم! من بيمار شدم اما عيادتم نكردى؟! عرض مى كند: پروردگارا! چگونه تو را عيادت كنم حال آن كه تو پروردگار جهانيانى؟! مى فرمايد: مگر ندانستى كه فلان بنده ام بيمار شد و عيادتش نكردى؟! مگر نمى دانستى كه اگر به عيادتش روى، مرا نزد او مى يابى؟!

۱۸۹۰۰.امام صادق عليه السلام :هر كس به عيادت بيمارى برود، هفتاد هزار فرشته او را مشايعت مى كنند و برايش آمرزش مى طلبند تا آن گاه كه به منزل خود برگردد.

3624

آداب عيادت

۱۸۹۰۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بهترين عيادت، كوتاه ترين آن است.

3622

وُجوهُ المَرَضِ

۱۸۸۹۶.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ لمّا سَألَهُ زِنديقٌ عَن عِلَّةِ استِحقاقِ الطِّفلِ الصَّغيرِ ما يُصيبُهُ مِن الأوجاعِ و الأمراضِ، بلا ذَنبٍ عَمِلَهُ و لا جُرمٍ سَلَفَ مِنهُ ـ: إنّ المَرَضَ على وُجوهٍ شَتّى : مَرَضُ بَلوى ، و مَرَضُ عُقوبَةٍ ، و مَرَضٌ جُعِلَ عِلَّةً للفَناءِ ، و أنتَ تَزعُمُ أنّ ذلكَ مِن أغذِيَةٍ رَدِيّةٍ ، و أشرِبَةٍ وَبِيّةٍ ^۱ ، أو عِلَّةٍ كانت باُمّهِ ، و تَزعُمُ أنَّ مَن أحسَنَ السِّياسَةَ لبَدَنِهِ و أجمَلَ النَّظَرَ في أحوالِ نَفسِهِ و عَرفَ الضّارَّ مِمّا يأكُلُ مِن النّافعِ ، لَم يَمرَضْ !
و تَميلُ في قولِكَ إلى مَن يَزعُمُ أنّهُ لا يكونُ المَرَضُ و المَوتُ إلاّ مِن المَطعَمِ و المَشرَبِ ؛ قد ماتَ أرسْطاطاليسُ مُعلِّمُ الأطِبّاءِ ، و أفْلاطونُ رئيسُ الحُكَماءِ ، و جالِينوسُ شاخَ ^۲ و دَقَّ بَصَرُهُ ، و ما دَفَع المَوتَ حينَ نَزَلَ بساحَتِهِ ! ^۳

3622

انواع بيمارى

۱۸۸۹۶.امام صادق عليه السلامـ در پاسخ به زنديقى كه پرسيد: كودك خردسالى كه نه گناهى كرده و نه جرمى از او سر زده است، چرا بايد دچار دردها و بيمارى ها باشد؟ ـفرمود : بيمارى ها چند گونه است: بيمارى آزمايش و بيمارى كيفر و بيمارى اى كه علّت مرگ است. حال آن كه تو خيال مى كنى كه اين بيمارى ها به سبب مصرف غذاهاى بد و نوشيدنى هاى آلوده است، يا به سبب بيمارى اى است كه مادرش داشته و خيال مى كنى كه هر كس به بدن خود درست رسيدگى و از آن مراقبت كند و درباره وضع خود نيك بينديشد و غذاهاى سودمند و مضرّ را بشناسد، بيمار نمى شود؟!
و در گفته خود به كسى گرايش نشان مى دهى كه مى پندارد بيمارى و مرگ، جز از خوراك و آشاميدنى ها ناشى نمى شود، در حالى كه آموزگار پزشكان، ارسطو و رئيس حكيمان، افلاطون نيز مردند و جالينوس (بزرگ طبيبان) پير گشت و چشمانش كم سو شد و آن گاه كه مرگ به سراغش آمد، نتوانست آن را از خود دور كند.