3547

مَثَلُ اُمَّةِ النَّبيِّ صلى الله عليه و آله

الكتاب :

مُحَمَّدٌ رَّسُولُ اللّهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّآءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَآءُ بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعَا سُجَّدَا يَبْتَغُونَ فَضْلاًَ مِّنَ اللّهِ وَ رِضْوَانَا سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَ مَثَلُهُمْ فِى الإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْرَا عَظِيمَا» . ^۱

الحديث :

۱۸۵۳۵.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :مَثَلُ اُمّتي كالمَطَرِ ؛ يَجعَلُ اللّهُ تعالى في أوّلِهِ خَيرا ، و في آخِرِهِ خَيرا . ^۲

۱۸۵۳۶.عنه صلى الله عليه و آله :مَثَلُ اُمّتي مَثَلُ المَطَرِ ؛ لا يُدرى أوّلُهُ خَيرٌ أم آخِرُهُ . ^۳

3547

مَثَل امّت پيامبر صلى الله عليه و آله

قرآن:

«محمّد فرستاده خداست و كسانى كه با اويند، بر كافران سختگير [و] با همديگر مهربانند. آنان را در ركوع و سجود مى بينى. فضل و خشنودى خدا را خواستارند. علامت [مشخصّه] آنان بر اثر سجود در چهره هايشان است. اين صفت ايشان است در تورات و مَثَل آنها در انجيل چون كشته اى است كه جوانه خود برآورد و آن را مايه دهد تا ستبر شود و بر ساقه هاى خود بايستد و دهقانان را به شگفت آورد، تا از [انبوهىِ ]آنان [خدا ]كافران را به خشم در اندازد. خدا به كسانى از آنان كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده اند، آمرزش و پاداش بزرگى وعده داده است».

حديث:

۱۸۵۳۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :حكايت امّت من، چون باران است كه خداوند متعال در آغاز آن خير و بركت قرار مى دهد و در آخر آن نيز خير و بركت.

۱۸۵۳۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :حكايت امّت من، چون باران است كه معلوم نيست اوّل آن باران بهتر است يا آخرش.

(انظر) المعاد : باب 2929.

3546

مَثَلُ القُرآنِ

۱۸۵۳۳.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :مَثَلُ القُرآنِ و مَثَلُ النّاسِ كمَثَلِ الأرْضِ و الغَيثِ ، بَينَما الأرضُ مَيّتَةٌ هامِدَةٌ إذ أرسَلَ اللّهُ علَيها الغَيثَ فاهتَزّت ، ثُمّ يُرسِلُ الوابِلَ فتَهتَزُّ و تَربُو ، ثُمّ لا يَزالَ يُرسِلُ الأودِيَةَ حتّى تَبذُرَ وَ تَنبُتَ و يَزهُوَ نَباتُها ، و يُخرِجَ اللّهُ ما فيها مِن زِينَتِها و مَعايِشِ النّاسِ و البَهائمِ ، و كذلكَ فِعلُ هذا القُرآنِ بالنّاسِ . ^۱

۱۸۵۳۴.عنه صلى الله عليه و آله :مَثَلُ ما بَعثَني اللّهُ بهِ مِن الهُدى و العِلمِ كمَثَلِ الغَيثِ الكثيرِ أصابَ أرضا فكانَ مِنها نَقِيَّةٌ قَبِلَتِ الماءَ و أنبَتَتِ الكَلَأَ و العُشبَ الكثيرَ ، و كانت مِنها أجادِبُ أمسَكَتِ الماءَ ، فنَفَعَ اللّهُ بها النّاسَ فشَرِبوا مِنها و سَقَوا و رَعَوا. و أصابَ طائفَةً مِنها اُخرى ، إنّما هِي قِيعانٌ لا تُمسِكُ ماءً و لا تُنبِتُ كَلَأً ، فذلكَ مَثَلُ مَن فَقِهَ في دِينِ اللّهِ وَ نَفعَهُ ما بَعَثَني اللّهُ بهِ فعَلِمَ و عَلَّمَ ، و مَثَلُ مَن لَم يَرفَعْ بذلكَ رأسا و لَم يَقبَلْ هُدى اللّهِ الّذي اُرسِلتُ بهِ . ^۲

3546

مَثَل قرآن

۱۸۵۳۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :حكايت قرآن و مردم، حكايت زمين و باران است. در حالى كه زمين مرده و خشكيده است، ناگاه خداوند بر آن باران مى فرستد و زمين به جنبش درمى آيد . سپس باران هاى تند را فرو مى ريزاند و زمين به جنبش در مى آيد و رشد مى كند. آن گاه پشت سر هم نهرها و دره ها را جارى مى سازد، تا آن كه زمين مى روياند و گياهانش باليدن مى گيرند و خداوند آنچه را كه مايه آراستگى زمين و خوراك مردم و حيوانات است از دل آن بيرون مى آورد. قرآن نيز با مردم چنين مى كند.

۱۸۵۳۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :حكايت هدايت و دانشى كه خداوند مرا به آنها مبعوث كرده، حكايت باران بسيارى است كه در سرزمينى ببارد. قسمتى از آن سرزمين كه پاكيزه (مناسب) است، آب را به خود مى پذيرد و گياه و علف فراوانى را مى روياند و بخشى از آن كه سخت است آب را نگه مى دارد و خداوند با آن، مردم را بهره مند مى سازد؛ زيرا از آب آن جا مى نوشند و مزارع خود را آبيارى مى كنند و چارپايانشان را مى چرانند و قسمتى از آب باران هم به جاهاى ديگرى از آن سرزمين مى ريزد كه كوير است؛ نه آبى نگه مى دارد و نه گياهى مى روياند. اين است مَثَل كسى كه در دين خدا دانا شود و آنچه خداوند مرا به آن فرستاده است او را سود بخشد و بياموزد و آموزش دهد و مثل كسى كه به سبب آن سرى بلند نكرده و هدايت خدا را، كه براى آن فرستاده شده ام، نپذيرفته باشد.