۱۸۴۷۰.بحار الأنوار عن صَفوانِ الجمّالِ :سألتُ أبا عبدِ اللّهِ عليه السلام عن صاحِبِ هذا الأمر، قالَ : صاحِبُ هذا الأمرِ لا يَلهو و لا يَلعَبُ . و أقبَلَ أبو الحسنِ و هُو صَغيرٌ و مَعهُ بُهمَةٌ عَناقٌ مَكّيَةٌ و يقولُ لَها : اسجُدي لِرَبِّكِ ، فأخَذَهُ أبو عبدِ اللّهِ عليه السلام و ضَمَّهُ إلَيهِ و قالَ : بأبي أنتَ و اُمّي، مَن لا يَلهو و لا يَلعَبُ . ^۱

۱۸۴۷۱.مجمع البيان عن مَعمرٍ، قالَ:إنَّ الصِّبيانَ قالوا ليحيى : اِذهَبْ بنا لِنَلعَبَ ، فقالَ : ما لِلَّعبِ خُلِقنا ، فأنزَلَ اللّهُ فيهِ: «و آتَيْناهُ الحُكْمَ صَبِيّا» . ^۲ و رُويَ ذلكَ عن أبي الحسنِ الرِّضا عليه السلام . ^۳

3530

لَهوُ المُؤمِنِ

۱۸۴۷۲.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :كُلُّ لَهوِ المؤمنِ باطِلٌ إلاّ في ثلاثٍ : في تأديبِهِ الفَرَسَ ، و رَميِهِ عَن قَوسِهِ ، و مُلاعَبَتِهِ امرأتَهُ ، فإنّهُنَّ حَقٌّ . ^۴

۱۸۴۷۰.بحار الأنوارـ به نقل از صفوان جمال ـ: از امام صادق عليه السلام از دارنده مقام امامت سؤال كردم. حضرت فرمود : دارنده اين مقام سرگرمى و بازى نمى كند. در اين هنگام ابو الحسن، موسى، كه كودك بود وارد شد. او با خود بزغاله اى مكّى داشت و مرتب به او مى گفت: پروردگارت را سجده كن. حضرت صادق عليه السلام او را در آغوش كشيد و فرمود: پدر و مادرم فداى كسى كه سرگرمى و بازى نمى كند.

۱۸۴۷۱.مجمع البيان:از معمر نقل شده كه گفت: كودكان به يحيى [نبى] گفتند: بيا با هم بازى كنيم. يحيى گفت: ما، براى بازى آفريده نشده ايم. از اين جاست كه خداوند درباره او فرموده است: «و از كودكى به او حكمت داديم». اين مطلب از حضرت رضا عليه السلام روايت شده است.

3530

سرگرمى مؤمن

۱۸۴۷۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گونه سرگرمى براى مؤمن نادرست است، مگر در سه كار: در تربيت اسب، تيراندازى با كمانش و بازى و شوخى با همسرش؛ زيرا اين سه كار، حقّ است.

۱۸۴۶۴.عنه عليه السلام :لَم يَعقِلْ مَن وَلِهَ باللَّعِبِ ، و استُهتِرَ باللَّهوِ و الطَّرَبِ . ^۱

3529

الإيمانُ وَ اللَّهوُ

۱۸۴۶۵.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :المؤمنُ يَعافُ اللَّهوَ ، و يألَفُ الجِدَّ . ^۲

۱۸۴۶۶.عنه عليه السلامـ في صفةِ المؤمنِ ـ: مَشغولٌ وَقتُهُ . ^۳

۱۸۴۶۷.عنه عليه السلام :عَجَبا لابنِ النّابِغَةِ ! يَزعُمُ لأهلِ الشّامِ أنّ فِيَّ دُعابَةً ^۴ ، و أنّي امرؤٌ تَلعابَةٌ ، اُعافِسُ و اُمارِسُ ! لَقد قالَ باطِلاً ، و نَطَقَ آثِما ......... أما و اللّهِ إنّهُ لَيَمنَعُني مِن اللّعبِ ذِكرُ المَوتِ ، و إنّهُ لَيَمنَعُهُ مِن قَولِ الحَقِّ نِسيانُ الآخِرَةِ . ^۵

۱۸۴۶۸.الإمامُ الحسنُ عليه السلام :المؤمنُ لا يَلهو حتّى يَغفُلَ ، فإذا تَفَكّرَ حَزِنَ . ^۶

۱۸۴۶۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ فيمَن طَلبَ الصَّيدَ لاهِيا ـ: و إنّ المؤمنَ لَفي شُغُلٍ عن ذلكَ ، شَغَلَهُ طَلَبُ الآخِرَةِ عَنِ المَلاهي . . . و إنَّ المؤمنَ عَن جَميعِ ذلكَ لَفي شُغُلٍ ، ما لَهُ و للمَلاهي ؟! فإنَّ المَلاهيَ تُورِثُ قَساوَةَ القَلبِ و تُورِثُ النِّفاقَ . ^۷

۱۸۴۶۴.امام على عليه السلام :كسى كه شيفته بازى و دلباخته سرگرمى و خوشى باشد، خردمند نيست.

3529

ايمان و سرگرمى

۱۸۴۶۵.امام على عليه السلام :مؤمن از سرگرمى به دور و با كارهاى جدّى دمخور است.

۱۸۴۶۶.امام على عليه السلامـ در وصف مؤمن ـفرمود : وقتش پُر است.

۱۸۴۶۷.امام على عليه السلام :شگفتا از [عمر و عاص] پسر آن زن بد كاره! در ميان شاميان شايع كرده كه در من لودگى است و مردى بازيگوش هستم و كارم شوخى و بازى است! او سخن نادرستى گفته و به گفتارى گناه آلود، زبان گشوده است ......... هان! به خدا سوگند كه ياد مرگ مرا از بازى باز مى دارد و فراموش كردن آخرت، او را از گفتن حق باز مى دارد.

۱۸۴۶۸.امام حسن عليه السلام :مؤمن ، سرگرمى نمى كند تا در نتيجه غافل گردد. پس چون [لحظه اى در كار خود ]بينديشد اندوهگين شود.

۱۸۴۶۹.امام صادق عليه السلامـ درباره كسى كه براى سرگرمى دنبال شكار مى رود ـفرمود : مؤمن، فرصت چنين كارهايى را ندارد.
آخرت جويى او را از سرگرمى باز داشته است . . . مؤمن به هيچ يك از اين كارها نمى رسد، او را چه به سرگرمى ها؟! كارهاى لهو و سرگرم كننده، سخت دلى مى آورد و نفاق بر جاى مى گذارد.