3521
اللُّقَطَةُ
۱۸۴۰۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ لَمّا سُئلَ عَنِ اللُّقطَةِ ـ: يُعَرِّفُها ، فإن جاءَ صاحِبُها دَفَعَها إلَيهِ و إلاّ حَبَسَها حَولاً ؛ فإن لَم يَجِئْ صاحِبُها أو مَن يَطلُبُها تَصَدّقَ بها ، فإن جاءَ صاحِبُها بَعدَ ما تَصَدّقَ بها ، إن شاءَ اغتَرَمَها الّذي كانت عِندَهُ و كانَ الأجرُ لَهُ . ۱
۱۸۴۰۵.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :لا يأكُلُ الضّالّةَ إلاّ الضّالُّونَ . ۲
۱۸۴۰۶.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ في اللُّقطَةِ ـ: لا تَعَرَّضْ لَها ؛ فإنّ النّاسَ لَو تَرَكوها لَجاءَ صاحِبُها حتّى يأخُذَها. ۳
(انظر) وسائل الشيعة : 17/349 باب 2 «وجوب تعريف اللُّقطة سنةً إذا كانت أكثر من درهم، ثمّ إن شاء تصدّق بها، و إن شاء حفظها لصاحبها ، و إن شاء تصرّف فيها».
3521
پيدا شده
۱۸۴۰۴.امام على عليه السلامـ در پاسخ به سؤال از شيئ پيدا شده ـفرمود : بايد آن را اعلام كند. اگر صاحبش پيدا شد، به او بدهد و اگر نيامد، يك سال نگه دارد. چنانچه [در اين مدّت ]صاحبش يا كسى كه آن را بطلبد نيامد، آن را صدقه بدهد. اگر بعد از اين كه آن شيئ را صدقه داد صاحبش پيدا شد، چنانچه بخواهد، مى تواند تاوان چيزى را كه نزد او بوده است به صاحبش بپردازد. در اين صورت اجر مالى كه صدقه داده است از آنِ او خواهد بود.
۱۸۴۰۵.امام باقر عليه السلام :[حيوان] گم شده را، كسى جز گمراهان نخورد.
۱۸۴۰۶.امام صادق عليه السلامـ درباره شيئ پيدا شده ـفرمود : به آن دست نزن؛ اگر مردم شيئ پيدا شده را دست نمى زدند، حتما صاحبش مى آمد و آن را برمى داشت.
