۱۳۳۷۱.عنه عليه السلام :بِالعافِيَةِ تُوجَدُ لَذَّةُ الحَياةِ . ^۱

۱۳۳۷۲.عنه عليه السلام :كُلُّ عافِيَةٍ إلى بَلاءٍ . ^۲

۱۳۳۷۳.عنه عليه السلام :فإن أتاكُمُ اللّهُ بِعافِيَةٍ فَاقبَلوا ، و إنِ ابتُليتُم فَاصبِروا ، فإنَّ العاقِبَةَ لِلمُتَّقينَ . ^۳

۱۳۳۷۴.عنه عليه السلام :كُلُّ نَعيمٍ دونَ الجَنَّةِ فهُوَ مَحقورٌ ، و كُلُّ بَلاءٍ دونَ النّارِ عافِيَةٌ . ^۴

۱۳۳۷۵.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :لا نِعمَةَ كالعافِيَةِ ، و لا عافِيَةَ كمُساعَدَةِ التَّوفيقِ . ^۵

۱۳۳۷۶.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :العافِيَةُ نِعمَةٌ خَفِيَّةٌ ، إذا وُجِدَت نُسِيَت ، و إذا فُقِدَت ذُكِرَت . ^۶

2726

ما يورِثُ العافِيَةَ

۱۳۳۷۷.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :مَن صَلّى عَلَيَّ مَرَّةً فَتَحَ اللّهُ عَلَيهِ بابا مِنَ العافِيَةِ . ^۷

۱۳۳۷۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :العافِيَةُ عَشرَةُ أجزاءٍ ، تِسعَةٌ مِنها في الصَّمتِ إلاّ بِذِكرِ اللّهِ ، و واحِدٌ في تَركِ مُجالَسَةِ السُّفَهاءِ . ^۸

۱۳۳۷۱.امام على عليه السلام :با عافيت و سلامتى است كه لذت زندگى چشيده مى شود.

۱۳۳۷۲.امام على عليه السلام :هر عافيتى، به رنج و بلايى ختم مى شود.

۱۳۳۷۳.امام على عليه السلام :اگر خداوند به شما عافيتى داد، بپذيريد و اگر مبتلا شديد، شكيبايى ورزيد؛ زيرا فرجام [نيك] از آنِ پرهيزگاران است.

۱۳۳۷۴.امام على عليه السلام :هر نعمتى، در برابر بهشت ناچيز است و هر بلايى در مقايسه با آتش دوزخ عافيت.

۱۳۳۷۵.امام باقر عليه السلام :هيچ نعمتى چون عافيت نيست و هيچ عافيتى چون ياورى توفيق.

۱۳۳۷۶.امام صادق عليه السلام :عافيت نعمتى پنهان (ناشناخته) است. هر گاه باشد به دست فراموشى سپرده مى شود ( كسى قدرش را نمى داند) و هر گاه نباشد به ياد آورده مى شود.

2726

آنچه عافيت مى آورد

۱۳۳۷۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس يك بار بر من صلوات فرستد، خداوند درى از عافيت به رويش بگشايد.

۱۳۳۷۸.امام على عليه السلام :عافيت ده جزء است. نُه جزء آن در دم فرو بستن است مگر از ياد خدا و يك جزء در ترك همنشينى با نابخردان.

2725

العافِيَةُ

۱۳۳۶۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :نَحمَدُهُ عَلى ما كانَ ، و نَستَعينُهُ مِن أمرِنا عَلى ما يَكونُ ، و نَسألُهُ المُعافاةَ في الأديانِ ، كَما نَسألُهُ المُعافاةَ في الأبدانِ . ^۱

۱۳۳۶۵.عنه عليه السلام :لا يَنبَغي لِلعَبدِ أن يَثِقَ بِخَصلَتَينِ : العافِيَةِ و الغِنى ، بَينا تَراهُ مُعافى إذ سَقِمَ، و بَينا تَراهُ غَنِيّا إذ افتَقَرَ . ^۲

۱۳۳۶۶.عنه عليه السلام :العافِيَةُ أهنى النِّعَمِ . ^۳

۱۳۳۶۷.عنه عليه السلام :العافِيَةُ أفضَلُ اللِّباسَينِ . ^۴

۱۳۳۶۸.عنه عليه السلام :لا لِباسَ أجمَلُ مِنَ العافِيَةِ . ^۵

۱۳۳۶۹.عنه عليه السلام :يا أيُّها النّاسُ سَلوا اللّهَ اليَقينَ ، و ارغَبوا إلَيهِ في العافِيَةِ ؛ فإنَّ أجَلَّ النِّعمَةِ العافِيَةُ . ^۶

۱۳۳۷۰.عنه عليه السلام :إنَّ العافِيَةَ في الدِّينِ و الدّنيا لَنِعمَةٌ جَليلَةٌ و مَوهِبَةٌ جَزيلَةٌ . ^۷

2725

عافيت

۱۳۳۶۴.امام على عليه السلام :خدا را براى آنچه به ما عطا فرموده سپاس مى گوييم و براى آنچه پيش خواهد آمد از او يارى مى جوييم و عافيت و سلامت در دين و عقيده را از او مى طلبيم، همچنان كه سلامت بدنها را از او خواستاريم.

۱۳۳۶۵.امام على عليه السلام :بنده را نسزد كه به دو چيز اعتماد كند: عافيت و توانگرى، زيرا در حالى كه او را سالم مى بينى، ناگهان بيمار مى شود و در حالى كه توانگرش مى بينى ناگهان به فقر دچار مى گردد.

۱۳۳۶۶.امام على عليه السلام :عافيت، گواراترين نعمتهاست.

۱۳۳۶۷.امام على عليه السلام :جامه عافيت، بهترين جامه است.

۱۳۳۶۸.امام على عليه السلام :هيچ جامه اى زيباتر از عافيت نيست.

۱۳۳۶۹.امام على عليه السلام :اى مردم! از خداوند يقين بخواهيد و عافيت كه بهترين نعمت، عافيت است.

۱۳۳۷۰.امام على عليه السلام :عافيت دينى و دنيوى، نعمتى بزرگ و موهبتى عظيم است.