قريب 570 منبع شيعى و اهل سنّت است: 320 منبع اهل سنّت و 250 منبع شيعى.
تدوين اين مجموعه ـ كه حاصل كار گروهى به روش نوين و با استفاده تركيبى از كتاب و رايانه است ـ, بيش از ده سال به درازا كشيده و افزون بر قرآن كريم و منابع و متون اصلى, از بسيارى از تحقيقات جديد وپژوهش هاى نوين, سود جسته است. مؤلّف اين موسوعه و همكاران وى در مركز تحقيقات دارالحديث, در زمينه كارى خود, با استقصا و تتبّع فراوان, همه منابع تاريخى, تفسيرى و حديثى مربوط به موضوع را بررسى كرده و سپس بهترين متن ها را برگزيده اند. گزينش و عرضه متون ـ آن گونه كه در مقدمه كتابْ گفته شده ـ با توجه به قواعد معمول در فقه الحديث و نقد متون تاريخى صورت گرفته و در مقام ردّ و اثبات نقل قول ها و آراى محدّثان و مورّخان, از تناظر و تعاضد مضمونى متن ها نسبت به يكديگر و نيز سنجش با عقل و قرآن و سنّت, استفاده شده است. از اين رو, تاريخ را از روايات جعلى و متون غير مقبولْ و غير معقول پيراسته و يا با توضيح و تبيين متون دشوار و ديرياب به تنقيح و پالايش و يا پذيرش آنها كمك كرده اند.
مؤلّفان, در عرضه احاديث و براى جلوگيرى از تكرار متون مشابه, از نظامى جديد استفاده و به متن هاى نزديك به متن, تحت عنوان «نحوه» و به متن هاى كم ارتباط تر, با عنوان «راجع» اشاره نموده اند.
دانش نامه امام على(ع), تنها گردآورى سخنان آن حضرت و متون تاريخى نيست; بلكه با شناختى كه از شخصيت و زندگى حضرت, از تولد تا شهادت, و نيز زمان و مكان صدور سخنان گهربار امام على(ع) ارائه مى دهد, اين امكان را براى خواننده فراهم مى آورد تا معناى اصلى و عمق و چرايى مواضع و سخنان امام را دريابد. به عنوان نمونه, به اين پرسش كه چرا امام على(ع) به تعريف از خود و تزكيه نفس مى پردازد, اين گونه پاسخ مى دهد كه: امام, درگير يك جنگ تبليغاتى شديد با معاويه بود و در مقابله با شبهه پراكنى ها و شايعه سازى هاى وى و تنها براى ابراز حقيقت و ايجاد معرفت در پيروان خود و هدايت دشمنانى كه با شخصيت و خصوصيات او بيگانه بودند, گوشه هايى از شخصيت واقعى و فضايل خود را بيان مى كند.