سير تدوين «غريب الحديث» - صفحه 92

سير تدوين (غريب الحديث)

عبدالهادى مسعودى ۱

همه آنان كه با متون كهن سر و كار دارند و در پى فهم انديشه هاى پيشينيان از لابه لاى سخنان و نوشته هاى به يادگار مانده آنان اند, با مشكل واژه هاى ناآشنا روبه رو هستند. واژه هاى نامفهوم و يا ديرياب, گاه در جاى حسّاس و اصلى جمله قرار مى گيرند و از اين رو, همه كلام را گنگ مى سازند و حسرت فهم مقصود گوينده و نويسنده را بر دلِ شنونده و خواننده مى نهند. اينكه چگونه كلمه اى ناآشنا(غريب) مى شود و يا چرا به وسيله گويندگان بزرگ ـ كه در بحث پيش روى ما از معصومان(ع) هستند ـ به كار مى رود, بحثى جداگانه است كه بسيارى از لغت دانان, قرآنْ پژوهان و حديثْ شناسان بدان پرداخته اند و بيش از همه, غريب نگاران (نويسندگان غريب الحديث) در مقدمه كتابهاى خود آورده اند. ولى به هر حال, آنان بدين نكته واقف بوده اند كه هرگاه معنا به گونه اى مستقيم به مخاطب

1.محقّق حوزه علميه قم.

صفحه از 110