دفاع از حديث(8)

مهدى حسينيان قمى ^۱

گرچه از نظر شيعه پذيرش احاديث, بدون به كارگيرى اصول درايتى, نادرست است و عالمان شيعى با بهره گرفتن از اصول درايت در روايت, سره را از ناسره تشخيص مى داده اند و چنين نبوده كه هر حديثى را بپذيرند و به هر نقلى تن دهند; ولى اين به معناى آن نيست كه در ردّ احاديث, شتاب كنيم و بدون دقّت و تأمّل شايسته و با نگاهى سطحى, احاديث را از دم تيغ بگذرانيم.
گرچه وجود جعل و دسّ و تحريف و چيزهايى از اين دست در احاديث شيعه, به طور كلّى منتفى نيست; ولى بايد به اين نكته هم توجّه شود كه احاديث شيعه در طول زمان, بارها و بارها پالايش شده و از سوى امامان(ع) و راويان, تنقيح گرديده است. بويژه, بعضى از كتابها چون «كافى» از استوارى ويژه اى برخوردار است, چنانكه به سادگى نمى توان احاديث آن را نپذيرفت.
آية اللّه خويى در «معجم رجال الحديث» در نقل از استاد بزرگ خويش (آية الله محمدحسين نايينى) مى گويد:
وسمعتُ شيخنا الأستاذ الشيخ محمّدحسين النائينى ـ قدّس سره ـ فى مجلس