مسلمانان زنده بماند. ^۱
امامان معصوم(ع)، نيز همواره به اين واقعه مهم استدلال مى كردند و پس از آنان، علما و بزرگان دين در بزرگداشت اين واقعه مهم كوشيده اند. و جالب اينكه جمع زيادى از دانشمندان اهل سنّت واقعه غدير را در آثار و نوشته هاى خود منعكس نموده،و گروهى از آنان، تأليفات مستقلى در اين باره از خود بر جاى نهاده اند.
تاريخ نشان مى دهد، نخستين بار در همان روز غدير درباره اين حادثه وفضايل اميرالمؤمنين(ع) بحث و گفتگو شده است. حسان بن ثابت انصارى اولين كسى است كه درباره ولايت امام على بن ابى طالب (ع) شعر سروده،و آن را در محضر رسول خدا(ص) و در اجتماع با شكوه روز غدير خوانده است. ^۲
و از آن تاريخ تا كنون همواره غدير شناسى ادامه يافته و از روند تكاملى نيز برخوردار بوده است. و همواره اين حديث در آثار، ثبت و ضبط مى شده است. در سالهاى پايانى سده سوم هجرى قمرى، «ابن جرير طبرى» كتاب« الولاية فى طرق حديث الغدير» را درباره حديث غدير تأليف نموده است.
در قرن چهارم «ابن عقده» (الولاية فى طرق حديث الغدير)، «ابوبكر تميمى جعابى» (من روى حديث غديرخم)، «ابن انبارى واسطى» (طرق حديث الغدير)، «ابو غالب احمد بن محمّد زرارى» (جزء فى خطبة الغدير)، «ابوالفضل محمّد بن عبد اللّه شيبانى» (من روى حديث غدير خم)، «حافظ دارقطنى» (جزء فى طرق حديث الغدير) و «شيخ محسن بن حسين بن احمد نيشابورى» (بيان حديث الغدير)، آثار مستقلى درباره حديث غديرخم تاليف نموده اند.
در سده پنجم «على بن عبدالرحمان بن عيسى عروة الجراح» (طرق خبر الولاية)، «ابو عبد اللّه حسين بن عبيد اللّه غضائرى» (كتاب يوم الغدير)، «حافظ ابو سعيد مسعود بن ناصر بن ابى زيد سجستانى» (الدراية فى حديث الولاية)، و «ابوالفتح محمّد بن على بن عثمان