محمدحسين اُرمَوى ميراث بان حديث

على صدرايى خويى

حديث به عنوان دومين مأخذ احكام نورانى اسلام، بعد از قرآن كريم، همواره مورد توجه عالمان و انديشه وران بوده است و خادمانى براى حفظ و نشر آن، زحمات طاقت فرسايى را بدون در نظر داشتن غرض دنيايى، متحمل شده اند. در اين نوشتار با يكى از اين خادمان و آثار بر جاى مانده از وى در اين زمينه آشنا مى شويم.

نام

اين انديشمند گرانمايه، محمد حسين فرزند زين العابدين اُرمَوى نام دارد و از اشتهارش به «اُرمَوى» معلوم مى شود كه از اهالى اروميه مركز استان آذربايجان غربى است.

سرگذشت

از شرح حال و جزئيات زندگى او آگاهى اندكى به دست ما رسيده است. همين قدر مى دانيم كه وى از اهالى اروميه بوده و سالهاى 1335 تا 1352قمرى را در نجف اشرف اقامت داشته است. تبحّر او در علوم حديث و دسترسى گسترده اش به كتابهاى مهم حديثى شيعه،قابل توجّه است. از   مدت عمر و تاريخ درگذشت و ميزان تحصيلات وى، اطلاعى در دست نيست.