سخن مدير مسئول
بسم اللَّه الرحمن الرحيم
1. نيك مىدانيم كه حديث در كنار قرآن كريم، منبع و مأخذ تعاليم اسلام در سه بخش اعتقادات، اخلاقيّات و احكام عملى است؛ از همين رو، «فهم دين» براى عمل به آن و سپس معرّفى به ديگران، در گرو مراجعه به حديث و فهم آن است. امّا اين نخستين وظيفه است و دومين وظيفه دفاع از «اعتبار» ميراث حديثى شيعه در برابر آراء و اقوال «عامّه» و «مستشرقان» است. اكنون پرسش جدّى اين است كه براى عمل به اين دو وظيفه، چه آگاهيها و توانايىهايى لازم است و در جامعه شيعى، كدام افراد و نهادها در ارتباط با اين دو وظيفه مسئولاند.
2. روشن است كه از اهداف مهم تأسيس دانشگاه و همچنين حوزه، پرورش افرادى است كه نيازهاى متنوّع جامعه را برطرف كنند و سبب پيشرفت و توسعه و بهسامان گشتن امور معاش و معنويّت مردمان شوند. حال بايد پرسيد كه هدف از تأسيس رشته «علوم قرآن و حديث» در دانشكدههاى الاهيات و علوم انسانى چه بوده است؟ با در نظر گرفتن سخنانى كه در بند 1 گذشت، آنچه در پاسخ بدين پرسش به ذهن مىرسد، اين است كه اين رشته در دانشگاههاى كشور پديد آمد تا كسانى پرورش يابند كه حديث شيعه را بفهمند و پاسدار و نگاهبان و مدافع اين ميراث ارزشمند باشند. اينك آيا استادان و دانشجويان اين رشته به چه ميزان به هدف مذكور دست يافتهاند و تا چه اندازه در مسير تحقق آن راه مىسپرند؟ آيا درسها و مهارتهايى كه دانشجويان اين رشته فرامىگيرند، به گونهاى هست كه به كار
