تعامل علامه امینی با احادیث اهل سنّت

سیّد مهدی میرزابابایی ^۱

چکیده

قسمت اعظمی‌ از معارف اسلامی ‌را روایات تشکیل می‌دهند. تشخیص روایت سره از ناسره، با توجه به مبانی مشروع، توسط علمای دینی انجام می‌شود. از آنجایی که ولایت، مهم‌ترین مسئله مسلمانان است، علمای بزرگ همیشه درصدد منقح کردن این مسئله در بین روایات اسلامی ‌بوده‌اند.
علامه عبد الحسین امینی، با توجه به مبانی متعدد، به سراغ روایات عامه می‌رود و آن‌ها را بررسی می‌کند. توجه ایشان به روایات اهل سنّت ما را بر این داشت تا نگاهی به مبانی و رویکردهای حدیثی ایشان در برخورد با روایات عامه، داشته باشیم.
علامه امینی، روایات اهل سنت را به چند گروه تقسیم می‌کند و تنها آن گروه از روایات را صحیح می‌داند که در مدح و منزلت امیر المؤمنین علی علیه السلام و مذمت دشمنان اهل بیت علیهم السلام نقل شده باشد. او با ملاک قرار دادن عقل، موافقت با عقاید، افکار و احکام علمای اصحاب، در مورد احادیث عامه حکم می‌کند. هم‌چنین احادیثی که با وقایع تاریخی هماهنگی نداشته باشد، از نظر علامه مردود است. در پایان، نظر علامه امینی در مورد صحاح سته بیان شده است.

کلیدواژه‌ها: علامه امینی، احادیث عامه، صحاح سته.

مقدمه

در طول تاریخ اسلام، آن چه علی رغم غنای در مکتب و ایده و نگرش، در اقلیت می‌زیست، مذهب شیعه اثنی عشری بوده است. بعد از جریان سقیفه، حرکتی مرموز به راه افتاد تا نور اسلام راستین که