پاره اى ديگر از اشعار او ، چنين است :

در دلِ شيدا و سرگشته مننه هوس جوانى است و نه رؤياهايى كه
شبانه ، هجوم آورند ، و نه يادِ زنان زيباروىِنمكينِ رُخ چونان غزالانِ سپيد .
بلكه عشق من است كه پنهان و پيدايش مى كنمنسبت به بنى هاشم ، اين بزرگْ مردان .
به آنان كه اهل بخشش اندو در حكم و قضاوت ، از ستم به دورند .
به هر خيرى نزديك ترندو از هر عيبى ، دورترين اند .
با مردمان ، مهربان ترين انددر خردمندى ، خردمندترين اند .
بهترينِ زنده و مُرده فرزندان آدم اندهمگى ، از پير و پيشوايشان .

ر . ك : رجال البرقى : ص 15 ، رجال الطوسى : ص 144 ش 1561 و ص 274 ش 3967.

مالك اشتر

مالك بن حارث بن عبد يغوث نخعى كوفى ، معروف به اشتر ، از ياران برجسته امام على عليه السلام و از تابعيان ممتاز و شخصيتى گران مايه و بلندپايه بود. امام عليه السلام در سفارش نامه خود به مالك ، وى را با اوصاف بزرگى ستوده است . امام عليه السلام بر مرگ او افسوس خورد و درباره اش فرمود : «او براى من ، چنان بود كه من براى پيامبر خدا بودم» و آهِ غمناكى كشيد و فرمود : «خدا مالك را رحمت كند! چه مالكى! مرگش بر من ، سخت است . اگر صخره بود ، صخره اى سخت بود و اگر كوه بود ، كوهى سِتُرگ بود . گويا تكّه اى از تن من ، جدا شد» .

ر . ك : رجال البرقى : ص 8 ، رجال الطوسى : ص 81 ش 81.