۲۰۹۵۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ في وصِيَّتِهِ لعبدِ اللّهِ ابنِ جُندَبٍ ـ: يا بنَ جُندَبٍ ، أقِلَّ النَّومَ باللَّيلِ و الكَلامَ بالنَّهارِ ، فما في الجَسَدِ شَيءٌ أقَلَّ شُكرا مِن العَينِ و اللِّسانِ ؛ فإنَّ اُمَّ سُليمانَ قالَت لسُليمانَ عليه السلام : يا بُنيَّ إيّاكَ و النَّومَ ، فإنّهُ يُفقِرُكَ يَومَ يَحتاجُ النّاسُ إلى أعمالِهِم . ۱
۲۰۹۵۳.عنه عليه السلام :إنّ اللّهَ عَزَّ و جلَّ يُبغِضُ كَثرَةَ النَّومِ ، و كَثرَةَ الفَراغِ . ۲
۲۰۹۵۴.عنه عليه السلام :كَثرَةُ النَّومِ مَذهَبَةٌ للدِّينِ و الدُّنيا . ۳
۲۰۹۵۵.الإمامُ الكاظمُ عليه السلام :لا تُعَوِّدْ عَينَيكَ كَثرَةَ النَّومِ ؛ فإنّها أقَلُّ شَيءٍ في الجَسَدِ شُكرا . ۴
۲۰۹۵۶.عنه عليه السلام :إنّ اللّهَ جَلَّ و عَزَّ يُبغِضُ العَبدَ النَّوّامَ الفارِغَ . ۵
۲۰۹۵۷.الإمامُ العسكريُّ عليه السلام :مَن أكثَرَ المَنامَ رأَى الأحلامَ . ۶
(انظر) بحار الأنوار : 76 / 179 باب 38.
3918
صُعودُ الأرواحِ عِندَ النَّومِ إلَى السَّماءِ
۲۰۹۵۸.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آلهـ لعَليٍّ عليه السلام ـ: يا عليُّ ، إن أرواحَ شِيعَتِكَ لَتَصعَدُ إلَى السَّماءِ في رُقادِهِم و وَفاتِهِم ، فتَنظُرُ المَلائكةُ إلَيها كَما يَنظُرُ النّاسُ إلَى الهِلالِ ؛ شَوقا إلَيهِم و لِما يَرَونَ مِن مَنزِلَتِهِم عِندَ اللّهِ عَزَّ و جلَّ . ۷
۲۰۹۵۲.امام صادق عليه السلامـ در سفارش به عبد اللّه بن جندب ـفرمود : اى پسر جندب! شب كم بخواب و روز كم سخن بگو؛ زيرا در بدن آدمى عضوى كم سپاس تر از چشم و زبان نيست. مادر سليمان به سليمان عليه السلام گفت : فرزندم! از خواب بپرهيز؛ زيرا خواب [زياد] ، تو را در آن روزى كه مردم به اعمال خود نيازمندند، تهيدست مى گرداند.
۲۰۹۵۳.امام صادق عليه السلام :خداوند عزّ و جلّ از پر خوابى و بيكارىِ زياد، نفرت دارد.
۲۰۹۵۴.امام صادق عليه السلام :پر خوابى، باعث از دست رفتن دين و دنياست.
۲۰۹۵۵.امام كاظم عليه السلام :چشمانت را به پر خوابى عادت مده؛ زيرا چشم ها نا سپاس ترين عضو بدن هستند.
۲۰۹۵۶.امام كاظم عليه السلام :خداوند عزّ و جلّ ، از بنده پر خوابِ بي كار نفرت دارد.
۲۰۹۵۷.امام عسكرى عليه السلام :هر كه زياد بخوابد، خواب هاى پريشان بيند.
3918
بالا رفتن ارواح به آسمان در وقت خواب
۲۰۹۵۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به على عليه السلام ـفرمود : اى على! ارواح شيعيان تو، چه در خواب و چه موقع مرگ، به آسمان بالا مى رود و همان گونه كه مردم به هلال ماه مى نگرند، فرشتگان از شوقِ آنها و مشاهده منزلتشان نزد خداوند عزّ و جلّ ، به ايشان مى نگرند.
