2635
إتمامُ المَعروفِ
۱۲۷۷۹.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :استِتمامُ المَعروفِ أفضَلُ مِنِ ابتِدائهِ . ۱
۱۲۷۸۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :جَمالُ المَعروفِ إتمامُهُ . ۲
۱۲۷۸۱.عنه عليه السلام :إكمالُ المَعروفِ أحسَـنُ مِنِ ابتِدائهِ . ۳
۱۲۷۸۲.عنه عليه السلام :الصَّنيعَةُ إذا لَم تُرَبَّ أخلَقَت ، كالثَّوبِ البالي ، و الأبنِيَةِ المُتَداعِيَةِ . ۴
۱۲۷۸۳.عنه عليه السلام :مَن لَم يُرَبِّ مَعروفَهُ فقَد ضَيَّعَهُ . ۵
۱۲۷۸۴.عنه عليه السلام :مَن لَم يُرَبِّ مَعروفَهُ فكأنَّهُ لَم يَصنَعْهُ . ۶
2636
ما بِه يَتِمُّ المَعروفُ
۱۲۷۸۵.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لا يَستَقيمُ قَضاءُ الحَوائجِ إلاّ بِثَلاثٍ : بِاستِصغارِها لِتَعظُمَ ، و بِاستِكتامِها لِتَظهَرَ ، و بِتَعجيلِها لِتَهنُؤَ . ۷
۱۲۷۸۶.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :رأيتُ المَعـروفَ لا يَصلُحُ إلاّ بِثَلاثِ خِصالٍ : تَصغيرِهِ ، و تَستيرِهِ ، و تَعجيلِهِ ؛ فإنَّكَ إذا صَغَّرتَهُ عَظَّمتَهُ عِندَ مَن تَصنَعُهُ إلَيهِ ، و إذا سَتَرتَهُ تَمَّمتَهُ ، و إذا عَجَّلتَهُ هَنَّأتَهُ ، و إن كانَ غَيرَ ذلكَ سَخَّفتَهُ و نَكَّدتَهُ . ۸
2635
كمالِ خوبى
۱۲۷۷۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :به سرانجام رساندن خوبى، برتر از آغاز كردن آن است.
۱۲۷۸۰.امام على عليه السلام :زيبايى احسان، به كامل كردن آن است.
۱۲۷۸۱.امام على عليه السلام :به كمال رساندن خوبى، نيكوتر از آغاز كردن آن است.
۱۲۷۸۲.امام على عليه السلام :احسان و نيكى هرگاه پرورانده نشود (به كمال نرسد)؛ مانند جامه كهنه و ساختمانهاى درهم شكسته، كهنه و فرسوده مى شود.
۱۲۷۸۳.امام على عليه السلام :هر كه خوبى و احسان خود را نپروراند، آن را تباه كرده است.
۱۲۷۸۴.امام على عليه السلام :هر كه خوبى و احسان خود را نپروراند، گويى خوبى نكرده است.
2636
عوامل كمالِ خوبى
۱۲۷۸۵.امام على عليه السلام :بر آوردن نيازها[ى مردم] به مرتبه كمال نرسد، مگر با رعايت سه چيز: خُرد شمردن آنها، تا اين كه بزرگ جلوه كنند، پوشاندن و به رخ نكشيدن آنها، تا اين كه خود آشكار شوند و تعجيل در انجام آنها، تا اين كه گوارا و دلنشين گردند.
۱۲۷۸۶.امام صادق عليه السلام :ديدم كه احسان جز با سه كار سامان نمى پذيرد: كوچك شمردن آن، پوشاندن آن و شتاب كردن در انجام آن؛ زيرا هر گاه آن را كوچك شمارى، در نظر كسى كه بدو احسان كرده اى بزرگش ساخته اى و هر گاه آن را بپوشانى [و به رخ نكشى]، به كمالش رسانده اى و هر گاه در انجامش شتاب ورزى، گوارايش كرده اى، در غير اين صورت، احسان و نيكى خود را بى ارزش و ناگوار ساخته اى.