جرز آجرى ساده در طرفين آن واقع است . بر بالاى ديوار ايوان كتيبه اى مشتمل بر هشت بيت اشعار مرثيه به خطّ نستعليق گچ برى نموده اند كه بيت اوّل آن بدين قرار است:
گردون بسوخت زآتش غم جان فاطمه (يا اباعبداللّه )
شرمى نكرد از دل سوزان فاطمه (يا ابا عبداللّه )
ابيات ديگر دنباله همين شعر بوده ، بيت هشتم ـ كه آخرين شعر كتيبه باشد ـ به كلّى ريخته و محو گشته است .
از ايوان به رواقى مى روند و از رواق داخل حرم بسيار نظيف و دلبازى مى شوند كه وسعت زيادى دارد (قريب هشت متر طول و هشت متر عرض) . بر روى درى كه رواق را به حرم مربوط مى سازد ، اين كتبيه به خطّ ثلث بسيار شيوا به طور برجسته مرقوم گرديده است:
وقف هذا الباب على بقعة الشّريفة امامزاده ابوالحسن بن امام جعفر صادق عليه السلام خواجه گودرز بن خواجه جمشيد در زمان دولت سلطان عادل محمّد شاه غازى .
ضريح چوبى بسيار قشنگى كه حقيقتا در ساختن آن كمال استادى و ظرافت را به خرج داده اند ، به سبك معروف به خانه مربع خرّاطى دارد و خانه بنديهاى مربّع جبهه شمالى آن درشت تر از سه طرف ديگر است .
طول ضريح ، مختصرى كمتر از سه متر و عرض آن كمى بيش از دو متر و نيم مى باشد . بهترين ضريح چوبى دوره قاجاريّه در امامزاده هاى اطراف تهران همين ضريح است و مى توان گفت كه بعد از ضريح امامزاده اباذر ـ در خارج شهر قزوين ـ بهترين ضريح چوبى دوره قاجاريّه ، همين ضريح امامزاده ابوالحسن عليه السلام است . مرقد كاشى فيروزه رنگ جديد در وسط ضريح پديدار مى باشد .
بر روى يكى از زيارت نامه هاى نسب صاحب مرقد چنين ذكر شده است:
... السّلام عليك يا ابا الحسن يا علىّ بن حسين بن عيسى بن محمّد بن علىّ المدفون بالعُرَيْض بن جعفر الصادق .
