در اينكه ابابكر به منزله گوش و عمر به جاى چشم و عثمان به منزله دل حضرت رسول صلى الله عليه و آله هستند !

۰.اما الترجمة :
يعنى : حضرت عبدالعظيم عليه السلام فرمودند : آقاى من حضرت امام على النقى فرمودند : از پدرش حضرت جواد از پدرش حضرت رضا از پدرش موسى بن جعفر از پدرانش از جناب امام حسين [عليهم السلام ]كه فرمودند : رسول خدا فرمود : ابا بكر از براى من به منزله گوش است و عمر به منزله چشم و عثمان به منزله دل است .
چون فردا شد من داخل شدم خدمت جدم رسول خدا در وقتى كه اميرمؤمنان در خدمتش مشرف بود ، آن سه نفر هم بودند ، عرض كردم : اى پدر ! شنيدم در حقّ اصحابت فرمايشى فرموده اى ، چه چيز است ؟ فرمايش نما .
پس اشاره كرد به آن سه نفر و فرمود : سمع و بصر و فؤاد من از اين بزرگوار كه على بن أبى طالب است سؤال كرده مى شوند » .
و اين حديث شريف به نظر داعى اثبات مى نمايد امامت حضرت امير عليه السلام را به بيان صحيحى كه هشام بن حكم در محاجّه عمرو بن عبيد بصرى خدمت حضرت صادق عليه السلام عرض كرد ، واشاره است به اينكه اعضاء و جوارح هر يك عملى و شغلى دارند از ديدن و شنيدن و گفتن و قبض و بطش ، كه مميّز هر يك عاقله لطيفه ربانيه است تا اين دل صورى صنوبرى . پس امام در اجزاء عوالم كليه به منزله قلب شريف ربّانيست .
و جهت تعبير ابى بكر به سمع آن است كه مى گفت در بيان احكام : من شنيده ام ، و تعبير عمر به بصر آن است كه مى گفت : من خود ديده ام كه آن جناب فرمود و كرد فلان عمل را . و تعبير عثمان به فؤاد از آنكه مى گفت : من مى دانم آن جناب ختمى مآب چنين فرموده است . يعنى : از آنچه ديدند و شنيدند و دانستند از ولايت حضرت شاه ولايت سؤال كرده

اما آنكه سرش مانند سر خوك بود و بدنش مانند بدن خر سخن چين و دروغ گو بود .
وامّا آنكه به صورت سگ بود و آتش از دبرش داخل مى شد ^۱ و از دهانش بيرون مى آمد جاريه نوحه گر بود و اظهار حسد مى كرد .
پس فرمود : اى واى بر آن زنى كه به غضب بياورد شوهر خودش را ، و خوشا به حال آن زنى كه شوهرش از وى راضى باشد .

الحديث الثانى والعشرون:[در مذمّت غاصبين خلافت]

۰.فى « الكافى » ^۲ : عن عبدالعظيم بن عبداللّه الحسنى ، قال : حدّثنى سيّدى على بن محمّد بن على الرضا ، عن أبيه ، عن آبائه ، عن الحسين بن [على] عليهم السلام قال : قال رسول اللّه صلى الله عليه و آله : « إنّ أبابكر منّى بمنزلة السمع وان عمر منّى بمنزلة البصر وإنّ عثمان منّى بمنزلة الفؤاد !
قال : فلمّا كان من الغد دخلت إليه وعنده أميرالمؤمنين عليه السلام وأبو بكر وعمر وعثمان ، فقلت له : يا ابه ! سمعتك تقول فى أصحابك هؤلاء قولاً فما هو ؟ فقال صلى الله عليه و آله : نعم ، ثمّ أشار إليهم فقال هم السمع والبصر والفؤاد ، ويسئلون عن وصيّى هذا ، وأشار إلى على بن أبى طالب عليه السلام .
ثمّ قال : إنّ اللّه عزّوجلّ يقول : « إِنَّ الْسَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤادَ كُلُّ أُوْلئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْؤُولاً »^۳ .
ثمّ قال : وعزّة ربّى ! إنّ جميع أمّتى لموقوفون ^۴ يوم القيامة ومسؤولون عن ولايته ، وذلك قول اللّه تعالى « وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْؤُولُونَ »^۵ .