137
روح و ريحان ج3

قال صلى الله عليه و آله : « لا ، وأنتم أصحابى ، واخوانى يجيئون من بعدى ، شأنهم شأن الأنبياء يفرّون من الآباء والاُمّهات ومن الاخوة والاخوات ومن القربات كلّهم ابتغاء مرضاةِ اللّه ، يتركون المال ويذلُّونَ أنفُسَهُمْ بِالتّواضُعِ للّهِ لا يَرْغَبُونَ فى الشّهَوات وَفُضُول الدُّنيا يَجْتَمِعُونَ فى بَيْتٍ مِنْ بُيوتِ اللّهِ كَأنَّهُمْ غُرَباء تراهُمْ مَحْزُونينَ لِخَوْفِ النّارِ وَحُبّ الجنَّة .
فَمَنْ يَعْلَمْ قَدْرَهُمْ عِنْدَ اللّهِ لَيْسَ بَيْنَهُمْ قَرابَة وَلا مال يُعطونَ بِها وَبَعْضهِمْ لِبَعض أشْفَق مِنَ الابنِ عَلى والِدِهِ وَالوالِدِ عَلى وَلَدِهِ وَمِنَ الأخ على الأخ . ها شَوقاً إلَيْهِمْ وَيفرّغونَ أنْفُسَهُمْ مِنْ كَدّ الدُّنيا وَنعيمِها بِنجاة أنْفُسِهِمْ مِنْ عَذابِ الأبَدِ وَدُخولِ الجنَّةِ لِمَرضاةِ اللّهِ .
واعلَمْ يا أباذَرّ ! إنَّ للواحِدِ مِنْهُمْ أجْرَ سَبْعينَ بدريّاً مِنْهُمْ أكرَم عَلى اللّهِ مِنْ كُلِّ شى ءٍ خَلَقَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ عَلى وَجْهِ الأرضِ »
.

در ترجمه حديث حضرت رسالت مآب صلى الله عليه و آله است

ملخّص از معنى اوائل حديث نبوى صلى الله عليه و آله آن است كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله جمعى از بندگان خدا را برادران خود خواند و اظهار شوق در ملاقات ايشان فرمود و آنها را به اوصاف حسنه وصف كرد .
از آن جمله فرموده است : « برادران من كسانى هستند كه بيايند شأن ايشان شأن پيغمبر است ، و آنها قومى هستند كه از پدران و مادران و برادران و خواهران و نزديكان به جهت رضاء و خشنودى خداوند سبحان هجرت مى كنند و فرار مى نمايند و دست از مالشان برمى دارند ، و جانهاى خودشان را خار مى خواهند براى فروتنى از براى خدا ، و آنها ميلى در شهوات و زيادتى دنيا ندارند ، و در خانه اى از خانه هاى خدا جمع مى شوند گويا آنها غريبند و هميشه محزونند براى ترس آتش و دوستى بهشت . . إلى آخر الترجمة .
و حضرت احديت جل برهانه فرموده است : « يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ انْفِرُوا فِى سَبِيلِ اللّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الْأَرْضِ أَرَضِيتُمْ بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا مِنَ الآخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فِى الآخِرَةِ


روح و ريحان ج3
136

دوستى كه در مجاورت قبر حضرت رسالت صلى الله عليه و آله داشتند و در عراق عرب متحصن گشتند تا شهيد شدند نيز براى ايشان عبادت بوده .
و در اين مهاجرتها ثمرات و آثارى مترتب شد ، و تا قيامت يوماً فيوماً آن آثار زياد مى شود .
اما در هجرت حضرت عبدالعظيم عليه السلام دانستى از دست ظالم جائر بود به سوى بلاد مسلمين . و معلوم مى شود از اخبار آتيه در آن زمان بعضى از ساكنين رى شيعه بودند كه در خفاء شرفياب حضور آن بزرگوار مى شدند و احكام دين خودشان را اخذ مى نمودند .
پس ثمره هجرت آن جناب ، تعليم احكام و ارشاد نفوس از عباد بوده ، و مراد از تزوّد معاد كه در حديث سابق ذكر شد از براى حضرت عبدالعظيم بوده است ، و چون در اين هجرت و عبادت به انبياء و اولياء تأسّى جست و توشه آخرت خود را توسعه داد اين گونه آثار بر مزار وى الى يوم القرار برپاى و پديدار است .
نعم ما قيل :

فلَم يستَتِمْ امرُ النّبىِّ بمكهفهاجَرَ منها واستقامَ بِطيبهْ۱

روايةٌ فيه هِداية

ايضاً در ذيل روايت صحيحه مراتب هجرت به بعضى از مقالات حسنه مى شود

صدوق طاب ثراه در كتاب « زهد النبى » ۲ از حضرت ختمى مرتب صلى الله عليه و آله روايت كرده است كه آن بزرگوار فرمودند اين عبارات را : « آه ! شوقاً إلى اخوانى من بعدى » .
فقالَ ابوذرّ : يا رَسوُل اللّه ! ألسنا إخوانك ؟

1.ذكر اين بيت در اوائل جلد اول نيز گذشت .

2.التحصين ابن فهد حلى : ۲۳ ح ۴۰ به نقل از كتاب الزهد شيخ صدوق .

  • نام منبع :
    روح و ريحان ج3
    سایر پدیدآورندگان :
    حسيني اشكوري، سيد صادق
    تعداد جلد :
    5
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1382
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 174812
صفحه از 427
پرینت  ارسال به