عملى نسبت به احسان و نيكى ديگران .
بى ترديد ، كفر نعمت ، همانند كفر جهلى و كفر علمى ، از ديدگاه عقل ، مذموم و نكوهيده است . در قرآن كريم نيز در موارد متعدّدى كفر نعمت مورد نكوهش قرار گرفته است و امام صادق عليه السلام در تبيين وجوه كفر در قرآن ، سه نمونه آن را مطرح فرموده است ۱ كه در اين جا به ذكر يك نمونه اكتفا مى كنيم :
در سوره نمل از قول حضرت سليمان عليه السلام آمده است :
«... هَـذَا مِن فَضْلِ رَبِّى لِيَبْلُوَنِى ءَأَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ وَ مَن شَكَرَ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَن كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّى غَنِىٌّ كَرِيمٌ .۲
... اين از فضل و عنايت پروردگار من است تا مرا بيازمايد كه شكر مى كنم يا كفر مى ورزم . و كسى كه سپاس بگزارد براى خود سپاس گزارى مى كند و كسى كه ناسپاسى كند ، تحقيقا پروردگار من بى نياز و با كرامت است» .
4 . كفر معصيت
كفر معصيت ، عبارت است از نافرمانىِ فرمانبر از فرمانده . شخص نافرمان ، با نافرمانى خود ، گويا فرمانِ فرمانروا را پنهان مى كند و ناديده مى گيرد ، و به همين دليل به او كافر گفته مى شود .
كفر معصيت در صورتى كه فرمانده ، شايستگىِ فرماندهى داشته باشد ، عقلاً مذموم و نكوهيده است .
امام صادق عليه السلام كفر مذكور در آيه هشتاد و پنجم سوره بقره را به كفر معصيت تفسير نموده است . ۳ اين آيه خطاب به بنى اسرائيل ، كه بعضى از فرمان هاى الهى را اجرا مى كردند و بعضى را ناديده مى گرفتند ، مى فرمايد :