۵۰.امام باقر عليه السلامـ در دعا ـ: بار خدايا! اگر هركسِ ديگرى، مردم، تكيه گاه و اميدش باشند ، امّا من، تكيه گاه و اميدم تويى. بهترين عافيت ۱ دنيا را قسمت من فرما و مرا به حكم و قضايى كه براى من تقدير كرده اى ، خشنود گردان.
2 / 8
بايسته آرزو براى دنيا و آخرت
۵۱.امام زين العابدين عليه السلامـ در مناجات انجيليه ـ: آقاى من! تو را مى خوانم ، چونان خواندنِ اصرار كننده اى كه از خواندن مولايش خسته نمى شود و به تو التماس مى كنم ، چون التماس كسى كه در دعوايش ، با دليلْ عليه خود اقرار كرده است و در برابرت خاضع گشته ، چونان خضوعِ كسى كه براى دنيا و آخرتش تو را آرزو مى كند . پس رشته اميد مرا قطع مكن.
۵۲.امام زين العابدين عليه السلامـ از دعاى ايشان براى رفع اندوه ها ـ: بار خدايا! هركس اعتماد و اميدش به غير تو باشد، براى من، در همه كارها، تو مورد اعتماد و اميدى .
۵۳.امام زين العابدين عليه السلامـ در دعاى روز عرفه ـ: اى بزرگى كه براى هر امر بزرگى به او اميد بسته مى شود! گناه بزرگ مرا ببخشاى ، كه گناه بزرگ را جز بزرگ ، نمى بخشايد .
۵۴.امام زين العابدين عليه السلامـ در دعاى روز عرفه ـ: اى اميد من در هر اندوهى، و اى آن كه هر نعمتى دارم ، از تو دارم! ... .
