۲۸۶.امام زين العابدين عليه السلامـ در مناجاتش ـ: منزّهى تو ، اى معبود من! ... تو با قدرت خويش ، ما را آفريدى... و به يگانگى ات ، هدايتمان فرمودى و راه نجات را برايمان آسان و هموار ساختى و از راه نابودى ، برحذرمان داشتى. امّا پاداش ما به تو اين بود كه خوبى هاى تو را با بدى پاسخ داديم و اين ، از آن روست كه ما بر انجام دادن آنچه [تو را ]به خشم مى آورد ، دلير گشتيم و به آنچه از رضايت تو به دور است شتافتيم ، و به فريب آرزوهايمان ، دل خوش كرديم و مرگ را ـ كه باز دارنده [از آرزوهاى باطل و گناهان ]است ـ ، به فراموشى سپرديم.
8 / 11
كوچك شمردن نعمت ها
۲۸۷.امام على عليه السلام :از آرزوها [و توقّعات] دورى كنيد ؛ كه آرزوها شكوه نعمت هاى خداوند به شما را از بين مى برند و آنها را در نظرتان كوچك مى نمايند و به ناسپاسى از آنها مى كشانند.
8 / 12
كم رضايتى
۲۸۸.امام على عليه السلام :هركه آرزوهايش بسيار باشد ، رضايتش اندك است.
8 / 13
افسوس
۲۸۹.امام على عليه السلام :حاصل آرزوها ، افسوس است.
۲۹۰.امام على عليه السلام :حاصل آرزوها ، افسوس است و ميوه اش ، تباهى .
