4 / 2
اگر مردم ، فضيلت اذان را مى دانستند!
۴۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اگر مردم مى دانستند كه چه [فضيلتى] در اذان است ، بر سر [گفتن ]آن ، با يكديگر مى جنگيدند . ۱
۴۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سه چيز است كه اگر امّتم بدانند چه ثوابى در آنها براى ايشان هست ، بر سر آن ، قرعه مى زنند (/با تير ، يكديگر را مى زنند) : اذان ، شتافتن به نماز جمعه ، و صف اوّل [ جماعت] .
۴۶.امام على عليه السلام :گفتيم : اى پيامبر خدا! شما ما را چندان به اذان گفتن ترغيب كرديد كه ترسيديم امّت تو بر سر آن ، با شمشير به جان هم بيفتند!
پيامبر خدا فرمود : «[ با اين حال ،] اذان گفتن ، هرگز از فقيرانِ شما فراتر نخواهد رفت» .
۴۷.امام على عليه السلام :پيامبر خدا فرمود : «براى مؤذّن ، در فاصله ميان اذان و اقامه پاداشى همانند مزد شهيدِ به خون غلتيده در راه خداست» .
گفتم : اى پيامبر خدا! [ با چنين پاداشى] لابد مردم بر سرِ گفتن اذان ، با شمشير به جان يكديگر خواهند افتاد؟
فرمود : «هرگز! زمانى بر مردم مى آيد كه اذان گفتن را به عهده فقيرانشان مى افكنند ، و همين گوشت هاست كه خداوند ، آنها را بر آتش حرام كرده است» .
1.عبارت پايانى اين حديث ، در المصنّف ابن ابى شيبه ، «لتحارّوه» است كه چندان معناى روشنى ندارد ؛ امّا در إتحاف السادة المتّقين ، «لتحاربوه (با يكديگر مى جنگيدند)» آمده كه به قرينه احاديث بعد ، شايد همين درست باشد . يا شايد درستش ، «لتحرّوه» (از «تحرّى» به معناى : در دستيابى به چيزى يا در كارى يا گفتارى ، از همديگر پيشى گرفتن) باشد (ر . ك : النهاية : ج ۱ ص ۳۷۶ مادّه «حرا») .
