۳۰۰.مردمى خدا را به طمع پرستيدند و آن عبادت تاجران است و مردمى خدا را از ترس ، پرستيدند و آن عبادت بردگان است و مردمى خدا را از سر سپاس پرستيدند و آن عبادت آزادگان است.

۳۰۱.با منافق به زبانت سازگارى نشان ده و با مؤمنان ، دوستيت را خالص ساز و اگر حتّى يهودى اى با تو همنشين شد ، با او به نيكويى همنشينى كن.

۳۰۲.جاحظ مى گويد : امام باقر روش نيكو زيستن در دنيا را در دو كلمه گرد آورده و فرموده است : سامان يافتن همزيستى و معاشرت به پيمانه پرى ماند كه دو سومش هوشمندى و يك سومش ناديده گرفتن (خطاى ديگران) است.

۳۰۳.در تهنيت به مردى در تولّد فرزندش : از خداوند متعال مى خواهم كه او را جانشينت در زندگى و نيز پس از خودت بنمايد كه مرد، جانشين پدرش در زندگى و پس از مرگ است.

۳۰۴.امام باقر عليه السلام دعا مى كرد و مى گفت : خدايا مرا در دنيا با بى نيازى يارى ده و در آخرت با عفو.

۳۰۵.درنگ كننده بهانه جو را نزد پروردگارش عذرى و پافشارى كننده بر گناه را توبه اى نيست.

۳۰۶.توقّف در امور مشتبه بهتر از فرو رفتن در هلاكت است و نقل نكردن حديث بهتر از نقل كردن آن است بى آن كه معنايش را دريافته باشى. بى گمان بر هر حقيقتى، هاله اى از نور است و آنچه را كه با كتاب خداى متعال مخالف است وانهيد.
بى گمان (در ميان نيكى ها) نيكى به ديگران سريعترين پاداش و (در ميان شرارت ها) ظلم و تجاوز سريعترين عقوبت را دارد ، و در عيب آدمى همين بس كه عيب را در خود نبيند و آن را در مردم بيابد و مردم را به چيزى سرزنش كند كه خود قدرت تركش را ندارد، يا همنشين خود را با بيهوده گويى آزار دهد.

۳۰۰.إنّ قوما عَبَدوا اللّهَ رَغبةً فَتِلكَ عِبادةُ التُّجّارِ، وإنّ قَوما عَبَدوا اللّهَ رَهبةً فَتِلكَ عِبادةُ العَبيدِ ، وإنّ قَوما عَبَدوا اللّهَ شُكرا فَتِلكَ عِبادةُ الأحرارِ. ^۱

۳۰۱.وقالَ : صانِعِ المُنافِقَ بِلِسانِكَ ، وأخلِص وُدَّكَ للمؤمنين ، وإن جالَسَكَ يَهودِيٌّ فأحسِن مُجالَسَتَهُ. ^۲

۳۰۲.وقالَ الجاحِظُ : جَمَعَ الباقِرُ عليه السلام صَلاحَ شأنِ الدُّنيا بِحَذافيرِها في كَلِمَتَينِ ، فَقالَ عليه السلام : صَلاحُ شَأنِ التَّعايُشِ وَالتَّعاشُرِ مِل ءُ مِكيالٍ ثُلثاهُ فِطَنٌ، وثُلثٌ تَغافُلٌ. ^۳

۳۰۳.وقالَ عليه السلام لِرَجُلٍ هَنَّأَهُ بِمَولودٍ : أسألُ اللّهَ تَعالى أن يَجعَلَهُ خَلَفاً مَعَكَ وخَلَفاً بَعدَكَ ، فَإنَّ الرَّجُلَ يَخلُفُ أباهُ في حَياتِهِ ومَوتِهِ. ^۴

۳۰۴.وكانَ عليه السلام يَدعو ويَقولُ : اللّهُمّ أعِنِّي عَلَى الدُّنيا بِالغِنى ، وعَلى الآخِرةِ بِالعَفوِ. ^۵

۳۰۵.لاعُذرَ لِلمُعتَلِّ ^۶ عَلى رَبِّهِ، ولاتَوبةَ لِلمُصِرِّ عَلى ذَنبِهِ. ^۷

۳۰۶.الوُقوفُ عِندَ الشُّبهَةِ خَيرٌ مِنَ الاقتِحامِ في الهَلَكةِ ، وتَركُكَ حَديثا لَم تَروِهِ خَيرٌ مِن رُوايَتِكَ حَديثاً لَم تُحصِهِ. إنّ عَلى كُلِّ حَقٍّ نورا ، وما خالَفَ كِتابَ اللّهِ تعالى فَدَعوهُ. ^۸
إنّ أسرَعَ الخَيرِ ثَواباً البِرُّ ، وإنّ أسرَعَ الشَّرِّ عُقوبةً البَغيُ، وكَفى بِالمَرءِ عَيباً أن يَنظُرَ مِنَ الناسِ ما يَعمى عَنهُ مِن نَفسِهِ ، يُعَيِّرُ الناسَ بِما لا يَستَطيعُ تَركَهُ ، أو يؤذي جَليسَهُ بِما لا يَعنيهِ. ^۹